خسته ی تاریکی

درود بانو
بسیار زیبا و دلنشین بود

سلام شعر زیبایی بود
مصرع دوم بیت اول در قسمت ..سیراب..
یک مقداری خوب در دهان نمی‌چرخد.
نظر بانو مهدوی راد چیست.


مابقی شعر بسیار ناب بود.
.
درودها.


بیت آخر زیبا بود .

ما چله نشین تن شب خسته ی نوریم
از دوری خورشید ولی تاب نداریم.

کلمه سیراب که درست است.

در پهنه دریا لب سیراب نداریم

لَبِ سیراب
شاید سیراب بودن برای... لَب.... مفهوم نداشته باشد .

بیشتر سیراب شدن برای بدن مشخصاً شکم استفاده می‌شود .

و برای زمین .... رفع تشنگی زمین از آب باران.


سیراب شدن رفع عطش
فرونشاندن تشنگی
با آب نهایت تشنگی را بر طرف کردن


ابری بیامد و آن کشت را سیراب کرد
سیراب کن بهار خندان را فریاد رس نیاز مندان

البته معانی دیگری هم دارد .
با کلمه های ترکیبی


سیراب سلطان


سیراب شیردان.
احشاء گوسفند.
گیاه سبز و سیراب ناک شدن زمین .. گیاه سبز آوردن زمین .
و سیراب ناک گردیدن آن.....زمین.....
.
.
.
شاید به دلیل استفاده از کلمه ی قبلی که لب باشد .
اینگونه به نظر می‌رسد.

لَبِ سیراب.

درود بر اندیشه ناب شما
شاعر وهنرمند ارجمند
همواره تابان
جوشان وخروشان باشید

سلام
زیباست
قلمتان مانا

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

سلام و درود
احسنت
مکتب ادبی نورگرایی را نیز مطالعه بفرمایید
(و شعر زیبای شما نزدیک این حوالی است)

سلام بزرگوار
احسنت بر شما
خرد یارتان

با عرض سلام نقدهایی که به ذهنم می رسد در آغوش خدا خوابیدن یک کم دور از ذهن است دریا چون شور است انتظار سیرابی از او بی معناست بیت دوم نامفهوم است در چاه کسی به خصوص امروزه نمینشیند خاطره ارتباطی با بازدم ندارد بیت آخر تناقض دارد ببخشید قصد جسارت نداشتم

سلام و احترام مهربانو گل یخ
عالی بود
درودتان

عالی است
سربلند و پاینده باشید بانوی عزیز

درودتان نازنین بانو
بسیار زیبا خو اندم از قلمت بانو جان
مانا قلم شما وشاد دلتان

سلام بسیار زیبا
ودلنشین

درود بانوی بزرگوار
سرده ی زیبایی بود
جسارت بنده را ببخشید من از ادبیات چیز زیادی نمیدانم ولی یک نکته کوچک را لازم دیدم ک عنوان کنم

میدانیم برای نفس کشیدن در دم و بازدم وقتی نفستان را بیرون میدهید . با دنیای بیرون یکی میشوید.تسلیم آن میشوید و به آن اعتماد میکنید. این تسلیم و اعتماد برای نوشتن لازم است بنابراین دست به تجربه میزنیم هیچ تلاشی در کار نیست
.قضاوتی در کار نیست .و
همه چیز را انطور که هست بررسی میکنیم و در واقع در دنیای حال با زمان و مکان یکی میشویم و از اینجاست که لحظاتی را زندگی میکنیم ک طرح ریزی نشده است در گذشته نیست و از اینده نیامده است.
خاطرات هجومشان محو میشود و ما فقط در لحظه هستیم.
لذا رابطه باز دم و خاطره با یکدیگر ب تناقض میرسند و در کنار هم جایگاه مناسبی نمیگیرند
که البته فکر میکنم در شعر همه چیز متفاوت میشود .
گاهی برای ادای فرم درست کلام می شود قوانین رادر چارچوب شکست . اما بهتر است که رعایت شود .
شعرتان را دوست داشتم و از خواندنش لذت بردم