ایران نامه ( بخش اول ) سیاه جامگان

سلام ....
سالها پیش تر از این مرحوم معینی کرمانشاهی تصمیم به سرودن شاهنامه ی جلد دوم گرفت که مختص تاریخ پس از اسلام باشد . ولی پس از سالها به علت پیری از ادامه ی آن دست کشید . ذوق و قریحه ی آن مرحوم همه را امیدوار کرده بود . و ای کاش می توانست ....
اما کار بزرگی که شما پیش گرفته اید ، نیازمند تشویق و توان مضاعف است . من برایتان دو کار می توانم کرد ، یکی ترجمه و تفسیر کار است ( نقد بر عهده ی دوستان ) چرا که از کودکی با تاریخ و شاهنامه و اساطیر ایرانی و هلنی و اسراییلی قد کشیدم . و به گمانم در این همرهی جزو سزاواران رکاب حضرتعالی باشم . ( اگر سزاوار بدانید و افتخار دهید ) .کار دوم دعاست . دعای نیک به حالتان و امید که به آسمان برسد .
از تمامی دوستان هم می خواهم که شما را در این راه صعب که پیش گرفته اید تنها نگذارند و خود بنده نیز تا زمانی که این شهنامه تمام نشده شعری ارسال نخواهم کرد و از مشایعان و معاشران نازنینم می خواهم که در این صفحه گردهم آیند تا انشالله کار به پایان برسد .


اما ابومسلم ... همانطور که در شعر و پیشتر در تاریخ خوانده اید ، نام رهبر سیاه جامگان است . این افراد با حمایت مالی طبقه ی دهقان ( و البته همدستی کلیسا و کنیسه که دشمن مشترک داشتند ) و نیز با بهره گیری از احساسات ضد اموی ( و ضد عربی ) ایرانیان که محصول تبلیغات شعوبیه بود . توانست سپاهیان بنی امیه را در چند نوبت شکست داده و دمشق را به تصرف خود دراورد . پس از آن بنی امیه به جنوب کوههای پیرنه ( اسپانیا و پرتغال ) رفتند و دولتی به اسم غرناطه را تا چند قرن دایر کردند . تلاش ابومسلم که از جانب ابراهیم نوه ی عباس عم پیامبر مامور این کار بود ، باعث سقوط خانواده ی امیه و روی کار آمدن بنی عباس بود که در واقع اندیشه های میترایی داشتند و با کلیسا و کنیسه و جهان خارج از اسلام نیز روابطی حسنه برقرار کردند . ( به قول مورخان از کشورگشایی دست کشیده و به کشورداری مشغول شدند )
در زمان دومین خلیفه ی بنی عباس یعنی منصور دوانیقی ، او تصمیم گرفت این سردار ایرانی را از سر راه بردارد ، چرا که با وجود همه ی جان افشانیها باز از قدرتش می ترسید . این بود که او را به بغداد دعوت کرد و به ترفندی ناجوانمردانه او را به قتل رسانید . البته کشتن کسانی که در پیدایش حکومت سهیم بودند از جانب خود حاکم در تاریخ امری شایع است . و این نیست بگوییم نعوذ بالله الان در سیاست امروزی خبری از این کارها نیست .
منصور بسیار خسیس بود و از هر چیزی دستکم دانگی برای خود برمی داشت . دانق معرب دانگ است . و دوانیق جمع مکسر دانق .. مشهور است که هرشب پیش از خواب سکه های طلا را پیش خود می نهاد .



تا گوشیم خاموش نشده ... می بوسمتان


مانا