......

آخرین قطره های خونم را در طلسمت بریز و جامت را ...
مرگ را روی میز شام بچین که به طعمش صلیب می شکند
رسم اجدادی است باور کن آخرین استخوان این فرعون
در گلوی مقدس ماری مثل گاوی نجیب می شکند
پارسایی میان قوم شما مانده در امتحان قوم شما
با لبانش درون هر باغی سیب را مثل سیب می شکند
آفتابت اگر که برگردد در طلوعی که خون بها دارد
کمر این زمین خاکی را با غروبی غریب می شکند
باز هم در قمار آینه ها چهره اش را به ماه می بازد
و به قانون شب اصولش را با ادایی عجیب می شکند
بعد باران ترانه خوان شده ایی سرخِ رنگین کمان فدای سرت
باورت می کنم ولی باور زودتر از فریب می شکند