آن گاهی من کیستم

من کیستم
خسته
در این روزهای گس
در این تاریکی مطلق
با این زخم های بی پایان
که مرهمی برایش نیست
من کیستم
یک روح بی ارداده
مترسکی در دستان روزگار
بر لبانم دائما  چرا
در دلم دریست بی پایان
سرگردان میان بود و نبودن
من کیستم
کوچه هایم تاریک
فال فنجانم گزارش از آینده ای شوم
من کیستم
تفکر یک رویا
یا روایت یک حضور 
به راستی من کیستم
نسبم پارسی
نامم عربی
تاریخم به خود میبالد
اما حالم شرمسار در برابر تاریخ
من کیستم
کجا بودم
به کجا می‌روم
آیا کسی هست بگوید من کیستم
آیا همیشه در اینجا بودم
آیا همیشه در اینجا هستم
آیا به اختیار خودم آمدم
آیا به اختیار خود هستم
آیا به اختیار خود می‌روم
از کجا آمده‌ام
به کجا می‌روم
 یکی این گره ها را بگشاید
چرا این همه چرا 
در سینه ام جا خوش کرده است
چرا گاهی شادم و گاهی ناشاد
از امری خندان و از دیگری گریان
هر چند اکنون بیش از بیش
به یوم این روزگار گرایان و ناشادم
من میبینم
حرف میزنم
احساس میکنم
حفظ می‌کنم
 یاد می‌گیرم
 فراموش می‌ کنم 
 فراموش می‌شود
به دنیا می آیم 
میمیرم
 ادراک  جور واجور دارم
حالت های به من دست میدهد
 از کجا می‌آید
چرا می‌آید
چرا میخوابم
چرا راه میرم
من کیستم
دنیایی از عجایب
کمال یا  جمال
ترکیب عجیب 
 در عین حال ناچیز
که خود را برتر از همه می‌شماردم
و اینک انسان
این موجود کیست
که اینجا نشسته 
و می‌نویسد میخواند 
راه میرود 
حرف میزند
گوش میدهد
نطفه بود و رشد کرد 
بدین صورت در آمد
صورتی حیرت‌آور
راز او چیست
تا بدین جا رسید
آیا ماهیتش تغییر پذیر است
سرشتش چیست
علت آن چیست
چگونه می‌توان طبیعت او را بهبود داد
مبارزه بین آنچه هست
و آنچه که باید شود
آیا سرشت بشر ناشی از وضعیت بدنی و فیزیکی او بوده
تحول درونی که به کمک علم اخلاق انجام میپذیرد
آیا انسان طبیعت گراهاست یا ضد طبیعت
زینتش چیست
علم، محبت و آزادی
یگانه مایه نیکبختیش صحبت است
یا در این عالم همچون شمعی سرگردان است
یا یابنده‌ای که به یافته‌هایش بسنده نمی‌کند 
یا جوینده ای که نمیابد
آیا درمانش در خود اوست
و جهان بزرگ در خود او نهفته است
آیا خود را نمی‌شناسد مگر در هنگام فقر و بدبختی
و این حقیقت و آن گاهی من کیستم
من چرا بی خبر از خویشم