نور

روزها اَندر پس آن روزها /سالها اَندر گذر از سالها
رازها اَندر میان  سازها/کوک سازِ دل کن و آوازها
گر چو فرعون سالها در نازها/می رسندت کامها در کامها
چهارصدسالم گرت باشدنوا/عمر و ملک و پادشاهی همنوا
سر خوش از بختت مشو ای نامراد/بی مرادی بی مرادی بی مراد
گوشِ دل وا کن چه گوید راز ساز/این چُنین بخت از چه رو کردت فراز! 
چنگ بر تارِ دلِ بی غم زنو/خوش حدیثِ عمرِ بی حاصل شنو
این چِنین مشغول باشی بر مراد/تا دمی را هم نبادا حق به یاد
عُمر و مُلک و مهتری باشد حجاب/دور می دارد تو را راه ثواب
برکش این پرده، حجابت ساز باز/می‌شنو از سوزِ جانِ ساز، راز. 
این مصیبت ها که بر جانت فتاد/صعب تر از  دیگری هر یک فتاد. 
آنکه رفتت حق زِ دل باشد، چه سخت/سخت تر زین دوریت باشد چه، سخت!؟ 
وآنکه باطل جای حق بنشسته است/این چُنین بالا نشینی هست پست. 
اینکه درد این نیفتادت به دل /تا که درمانی بجویی بهرِ دل.
روی به سوی حق بدار و پیش رو/هر چه غیرش باطلست سویش مرو
گر به سوی نور در حرکت شوی/هر قدم نزدیک تر کوچک شوی. 

هر کسی از پشت سر آرد نگاه/نایدش در دیده جز جسمی سیاه

وآنکه از پیشت بیفتادش نگاه/بیندت هر لحظه روشن تر چو ماه
در نظر آیی برایش همچو کوه/هر قدم نزدیک تر یابی شکوه

سر سکوت آر و بکن خاموش لب/خود کلامت میشود جاری به لب
هم خود او جاری بیاید بر زبان/همچو آن نوری که بر ذهنت عیان
چون رسد این منزلت گردی چو نور/هر کلامت نور و آید از تو نور
خوش بدان ای دل به خود دارم سخن/ خوش بدان از نور، نور آید سخن.