شور عشق

می توانم شعر گویم گونه هایت تَر شود
از تمام چشمه ها، چشمان تو پُر تر شود/
می توانم شعر گویم حال دل بهتر شود
با تو از دل راز گویم درد دل کمتر شود/
می توانم با تو از احساس خوانم در سحر
پاره گردد با صدایم گوش این دنیای کر/
می توانم نقشی از باران کشم در شعر خود
قطره قطره ریزد و چشمان خشکت تَر شود/
می توانم بوی عطرت را کِشم در شعر خود
تا به یک تصویر رویایی زِ تو منجر شود/
می توانم بر مَشامم حس کنم بوی تو را
هر ورق از دفتر شعرم اگر  پَرپَر شود/
می توانم با تو گویم حرف دل را در سکوت
سالها در دل بمانی خستگی ها دَر شود/
می توانم لحظه های بودنت را نازنین
لحظه لحظه باز گویم، خَطی از دفتر شود./
می توانم طرح گیسویت زنم در دفترم
 موجی از دریای آن، سهم منِ کمتر  شود/
جنگ یکبارم کُشد، هر لحظه عشقت می کُشد
ماجرای عشق تو هر لحظه مرگ آور شود.