جگر گوشه

ای جگر گوشه که در، کنج دلم جا داری/این جفا از چه چرا این دل ما آزاری؟
دگران هر که بیایند و روند نیست غمی/ غم هجران تو دارم دگرم نیست غمی/
چه خطا از من و این دل، دلکم پنداری؟ /نشود جای تو در سینه  عجب پندار ی!!! /
این دل از روز ازل جای تو بودست دلا/که گواهی بودم، این جگر پاره تو را/
کودکان سنگ  بر این خانه ی ویرانه زنند/دل دیوانه من سنگ تو بر سینه زند/
این بلاکش، سر تو داردو  این مسلک اوست/عاشقی نیست جز از  دردکشیدن ای دوست.
دل اگر خانه بود، عشق توأم پایه ی اوست/این دو بی هم نتوانند شدن منزل دوست/
اگر از کوچه تنهایی ما می گذرید/قدم آهسته که این خانه نه ویرانه اوست/دل اگر صید بود، مهر توأم صیادم/این چه خوش دام که عمری نکند آزادم/
صید آزاد چو جان داشت گهی ازبرخویش/پس آن حادثه، جان بر تو اسارت دادم.