دلهره هایِ بیمارگونه یِ ساعت هشت

درود بر نوجوان هنرمند🌺👏

درود بانو
بسیار زیبا و جالب بود
موفق باشید

درود
میلاد هشتمین اختر آسمان امامت آقا على بن موسى الرضا ، ماواى دل‏شکستگان و تکیه‏گاه درماندگان
بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد

دوستان عزیز بابت لاین های موجود در زیر بعضی جملات پوزش می طلبم 🙏 متأسفانه قادر به برطرف کردن این ایراد در قسمت ویرایش نبودم ...

دردد بر شما بانو هانای عزیز
پیروز باشید وموفق بانوی نازنین
نویسا وماندگار قلمتان

بسیار ممنون از شما🌹🌹🌹

درود بیکران به شما خانم آزاد بزرگوار و گرانقدر و ارجمند
زیبا قلمی را رقصانده اید
ابتدا باید تصویر را گفت که نوعی سورآلیسم است و کاملاً این موج نو را نشان می دهد . آشوب امواج مغزی ، انفجاری آبی در بستری سیاه و سفيد که در زندانی زرد ، حبس شده است. آشوب آبی ، همرنگ امواج طوفانی دریا ، و زندانی زرد که همان دوری و جدایی است در هر کسی در هر موقعیتی ، و در بسیاری از فرهنگ ها. شاید با مفاهیمی که از رنگ ها ارائه می کنید ، کاملاً هماهنگ نیست اما این معنای معمول برای این رنگها است.
با ماه و انجماد آغاز کرده اید که در یک زمینه قرار دارد ؛ شب و دوری از خورشید و سرما. تنها کلمه ای که رنگ دیگری دارد ،
" آرام " است که وقتی به دست می آید که ذهنی نباشد و تبدیل به آشوب آبی شده باشد
در این نوشتار زیبا نیز گفتارِ ملموسِ دیگری از رنگ ها ارائه
داده اید . در انتها ، نوار از هم گسسته این فیلم را می گویید
که با ساعت هشت ، همخوانی زمانی دارد. ساعت هشت شب ( که با بازگشت ماه به جايگاه خود ، هماهنگ تر است تا هشت صبح).
آشوبی از دلهره ، که ابدیتی سپید است این تماشا و فنا.
سپید است ولی قیامت رزهای سیاه است که دیوانه سان حمله ور
می شود. صنعت تضاد را در این قسمت ، بسیار عالی ارائه دادید.
شما هستید که استادید ولی به نظر من ، بر روی این زیباترین قسمت از شعر ، بهتر بود بیشتر جولان دهید. مثلا :
بر می خیزد و می پیچد در خود
کم رنگ می شود و تیره
رقیق و غلیظ
آبی و پر از آب ( اشاره به عکس )
سیراب و تشنه
دریای عطش و آتش
بسیار دور و بعید
محتمل و نزدیک
و بسيار نزدیک
...
درود بیکران بر شما

درود فراوان بر بانو آزاد بزرگوار
بسیار
زیبا
بود

درودها بانوی عزیز
بسیار زیبا بود
آفرینتان باد

درودها




⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

درود برشما
بسیار عالی

درود برشما

سلام و درود
زیبا سرودید

درود بر شما

سلام
آزاد از غم های کوچک ناشاد باشید

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود
فرهیخته ی گرانقدر،
لطفاً در صورتی که شعر پیشرو و مکتب ادبی نورگرایی را، می پسندید و آن را شایان گسترش می دانید،
با سرایش و نگارش در آن و یا هرطور که شایسته می دانید، در پربارتر شدن این شیوه و مکتب بومی ارجمند، مددکار باشید!
(توضيحات و نمونه های بیش تر در نوشته ها و سروده های بنده، قابل جستجوست)
نمونه هایی از شعر پیشرو در مکتب نورگرایی

1. در گونه ی سه گانی:

پشت آسمانخراش های انتهای شهر/
آنچه دلگشای هر سواره و پیاده ای ست/
کشتزار باصفای ساده ای ست.//


2. در گونه ی سروش:


والقرآن الحکیم/
بارش نور از هوای کریم/
پای رستاق و قلب پایتخت، مقیم/
در گلاب شهود.//

3- در گونه ی سه گلشن:

“آیینِ مهر از گلشن آموزیم!

جان را بیافروزیم!”

باید بپرسی حال شیدای غزل ها را

باید بدانی در مسائل، راه حل ها را

بی عشق ماندن، کار این دل های نازک نیست

زیرک نمی پرسد دوباره مُستدل ها را

با چتربازان، دوست دارم هم سفر باشم

تا بنگرم با چشم عاشق هم غزل ها را

تالاب ها از رقص باران، عکس می گیرند

نیلوفر آبی، غزلپرداز

در خاطر من ثبت رسمی کن محل ها را

بوسیدن چشمان عاشق، رسم خوبی بود

خود جمع می کرد از قبیله، مُبتذل ها را

این برج ها، معراجِ نادانیِّ فرعون اند

آخر! کلانشهرِ گُسَل! بشنو مَثَل ها را

“وقتی بَدَل ها را به دل، آرایه می سازی

عکس العمل ها را چرا محکوم می سازی؟!

حیف است اگر شعرِ تماشا را نپردازی.”

محمدعلی_رضاپور(مهدی)

درود برشما دوست عزیر🌹

بسیار زیبا و پر احساس بود

بسیار زیباست