پناه

درود برشما
به جمع ما خوش آمدید

سلام و درود بانو
خوش آمدید به جمع نابی ها
پیروز و دلشاد باشید و به مهر بسرایید

درود بر اندیشه ناب شما
همواره تابان
جوشان وخروشان باشید

درود شعر زیبایی بود و من را یاد blank verse در شعر انگلیسی انداخت. این گونه شعر قافیه ندارد (مگر تصادفی) ولی مصراع ها هم وزن هستند یا لااقل تعداد هجاهایی تقریبا برابر دارند؛ بهشت گمشده میلتون با همین قالب نوشته شده است.
راستی در مصراع آخر:
روزهای ما، حکایتِ خوشبختی‌ست، بی‌پایانی
شاید بهتر باشد بگوییم:
روزهای ما حکایتِ خوشبختی بی‌پایان است
به دو جهت: (۱) بی پایان صفت خوشبختی است و دلیل ندارد بعد فعل است بیاید. و (۲) شکل نکره «بی پایانی» به خواننده القا می کند که مصراع ادامه دارد : خوشبختی بی پایانی ست که فلان- در حالی که این مصراع آخر شعر است. اما اگر شکل شناس (معرفه) «بی پایان» را استفاده کنیم این اشکال به وجود نمی آید.