سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        آب را گِل نکنیم
        ارسال شده توسط

        مجید خوش خلق سیما

        در تاریخ : سه شنبه ۲۱ شهريور ۱۳۹۶ ۰۰:۱۷
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۴۶۹ | نظرات : ۰

        همه مان می دانیم ؛ هم به فرموده ی سهرابِ عزیز : آب را گِل نکنیم.
         پس چرا منتظرم ؟!
        همه مان می دانیم ؛ باغ ها زندگیند و درختان ریه هایِ تنِ پر دودِ زمین ، سایه پَردازِ حریرِ چمن وخیسیِ خاک ، سفره یِ رحمت وُ ایثارِ مُبین.
        همه مان می خوانیم صد هزاران غزل از فیضِ گل و وصفِ هَزار ، سبزی و خرمیِ فصلِ بهار، نظمِ موزونِ طبیعت به چهار ، همه از میمنت و لطفِ نگار.
         خنده ام می گیرد !!
         پس چرا منتظرم ؟!
         چه کنم؟!! از خودت پرسیدی؟ یا هنوز منتظری ، تا که همسایه ات آغاز کند؟
         که همه در خوابند؟
        تو مگر بیداری ؟
        تو دلت می سوزد ؟
        این دلِ سوخته ، آنهم به دروغ ، به چه کاری آید؟
         دردی از مامِ وطن می داند ، یا از این سیلِ جنون می کاهد؟
        همه مان مسئولیم ، چون همه خنده به لب منتظریم ، بی ثمر منتظرِ معجزه ایم تا دری باز شود وَ همه کار به دانگونه که باید سازد.
        همه مان مسئولیم چون فقط منتظریم تا دری باز شود وَ سراسر دنیا گلشن وُ سبز وُ مصفّا گردد وَ در ایّامی خوش ، غرق در تنبلی وُ جور وُ فساد ، مملو از رنگ وُ ریا ، دهنی باز کنیم که خدایا شکرت.
        خنده ام می گیرد ...
         پس چه باید کردن؟ من زخود پرسیدم وَ کنون می دانم بهتر آن است به خود پردازم که ببینم چه توانم کردن.
         من به اندازه یِ خود ؛ هر چه از دستِ توانم آید ،  که گُلی را نکنم ، به همین آسانی ، که نهالی جلویِ خانه یِ خود بنشانم ،
        بوته ای در چمنِ باغچه ام بگشایم یا که گلدان به سرِ طاقچه یِ پنجره ام بگذارم.
         یا که برآتشِ افروخته ای در دلِ دشت ، یا که در جنگلِ سبز پس از هر روزِ خوش وُ عیش و گذار ، خاکِ خاموشی و یا آبِ سکوت به دمِ شوم وُ سیه فتنه یِ سوزانِ حریق افشانم ،  به همین آسانی ...
        من به اندازه یِ خود مسئولم.
        من به اندازه یِ خود مجبورم.
        من چرا هم سخنِ بی هنرانی گردم که فقط چشمِ طلب از همه دنیا دارند.
         من به خود می گویم : من به اندازه یِ هرجرعه نفس ، به هوا مرهونم ، من به اندازه یِ هر لقمه یِ نان ، من به اندازه هر قطره یِ آب یا به شکرانه یِ هر موجودی که دراین چرخه یِ پیچیده یِ ناب ، بیشتر از منِ انسانِ بلند آوازه ، کمرِ خدمتِ دنیا بسته ، به همه رکنِ زمین مدیونم.
        راستی می دانی که زمین محضرِ والایِ اهورا مزدا ست؟
        سال ها گفته ام او عشق من است ، آی ای عاشقِ مست به همه کون و مکان گوی درود و سپاست این به ، که به اندازه و امکانِ توانت از جان ، سفره یِ گرمِ دلت را با شوق بر زمین بگشایی و به اندازه یِ لبخند ؛ اگر بتوانی ، رنجِ این غربت را ، ز تنِ غمزده ای بِزُدایی.
        قدرِ الطافِ شکوفنده یِ یزدانی را با نگاهی خوشتر به نظر بنشانی.
        اینچنین باز خوش َاست ،‌ می تواند که از این بدتر و بد تر گردد ، می تواند که شب و روز سیه تر گردد.
         آب را گِل نکنیم ، آب را گِل نکنیم.

        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۸۲۶۴ در تاریخ سه شنبه ۲۱ شهريور ۱۳۹۶ ۰۰:۱۷ در سایت شعر ناب ثبت گردید

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2