پست های وبلاگ

درود بر شما جناب ایوری دانا
تلنگر دردمندانه ای بود
برخی از ما آدمیان ناجوانمردانه فراموش می‌کنیم..
که روزی.. کهولت نیز، سراغ ما خواهد آمد و از هر دستی دهیم از همان دست هم می‌گیریم..
سپاس از شما
در پناه خدای مهربان باشید

دست خدا به همراهت

ای دست سرشار از عاطفه و مهر

دعای همه دردمندان بدرقه راهت

ای سینه لبریز از ایمان و یقین

دستت همیشه گرم

ای نگران چشم های خسته و بیمار

خدا پشت و پناهت ای

باغبان گل های پژمُرده و شاخه های شکسته

نسیم رضایت خدا گوارای وجودت

ای جلوه گاه فداکاری و صبر

ای اسوه نیکوکاری، ای پرستار

البته اگر منظور شما پرستار باشد
این شعر را ناشناس پیدا کردم و گذاشتم

شرمنده می‌کند فرزند را
دعای خیر مادر در کنج خانه‌ی سالمندان!
سلام و عرض ادب جناب ایوری گرامی و مهربان
آفرین بر شما که با این هم‌اندیشی به نوعی هم تلنگر می‌زنید و هم قدردانی می‌کنید به هرحال دغدغه‌ی قابل احترامی است
باید حواسمان به چراغ‌های خانه‌هامان باشد...
اگر خاموش شوند؛ این تاریکی‌ با تمام تاریکی‌های دیگر فرق دارد!!!
راحت نوشتیم:
بابا نان داد
بی‌آنکه بدانیم بابا
چه سخت برای نان
همه جوانی‌اش را داد
نبض قلمتان سبز🌿
تنور دلتان گرم

راز پروانه ها را نگوئید
به کودکان بازی
مرگ هیولاست
درودها خدمت استاد گرانقدر جناب ایوری عزیز

سلام و عرض ادب استاد گلی گرانقدر
خانه سالمندان مکانی توجیه پذیر است.
با خود می گویند اگر فلانی را به خانه سالمندان ببریم، با هم سن و سالهای خود گل می گوید و می شنود.

اما غافل از این هستند که چنین توجیهی مضحکی درباره خانه کودکان بی سرپرست نیز صدق می کند.
عاشقانه پای تمام مشکلات و سختی های فرزندان می ایستند و آنها را بالنده می کنند؛ از عمر خود می کاهند تا بر عمر فرزند بیفزایند. اما آنگاه که می خواهند به فرزندان تکیه کنند، بر نیمکت غریبانه خانه سالمندان متکی می شوند.
جانسوز از غمنامه ی تکرار شونده.

سلام و درود
به مسئله ای بسیار مهم و ناراحت کننده پرداختید که متاسفانه در این سال ها رایج شده است و با گذر زمان بیش از قبل هم مورد استقبال قرار گرفته😞😞😞
قابل درک نیست چگونه می توان پدر و مادری را که تمام مهرومحبت خود را به پای فرزندان خود می ریزند اینگونه نامهربانانه آنها را دور از خود و به آسایشگاه های سالمندان می سپارند😔🖤

درود جناب ایوری والااندیش
ساده، صمیمی و کوبنده
تلنگری ست به وجدان
سبز و سبزاندیش بمانید به لطف یزدان پاک

سلام استاد بزرگوار
بسیار زیباست و تامل برانگیز
همچنین ناراحت کننده...
خداوند به وجود ارزشمندتان برکت بسیار دهد

🌹🌹

درودها استاد ایوری

دلت به مهر خدا همیشه خندان باد

درود بر شما استاد
عجب غم نوشته ی آرامی...😔😔
پاینده باشید💐

درود بر استاد گرامی جناب ایوری عزیز
به موضوع مهمی اشاره فرمودید موردی که چالشی است بر عاطفه و مسئولیت
سلامت و شادمان باشید

داد معشوقه به عاشق پیغام

که کند مادر تو با من جنگ

هر کجا بیندم از دور کند

چهره پُرچین و جبین پر آژَنگ

با نگاه غضب آلود زند

بر دل نازک من تیر خَدَنگ

از در خانه مرا طرد کند

همچو سنگ از دهن قَلماسنگ

مادر سنگ دلت تا زنده‌ست

شهد در کام من و توست شَرَنگ

نشوم یک‌دل و یک‌رنگ تو را

تا نسازی دل او از خون رنگ

گر تو خواهی به وصالم برسی

باید این ساعت و بی‌خوف و دِرَنگ

روی و سینهٔ تنگش بدری

دل برون آری از آن سینۀ تنگ

گرم و خونین به مَنَش باز آری

تا برد ز آینه قلبم زنگ

عاشق بی‌خرد ناهنجار

نه بل آن فاسق بی‌عصمت و نَنگ

حرمت مادری از یاد ببرد

خیره از باده و دیوانه ز بَنگ

رفت و مادر را افکند به خاک

سینه بدرید و دل آورد به چَنگ

قصد سر منزل معشوق نمود

دل مادر به کفش چون نارَنگ

از قضا خورد دم در به زمین

و اندکی سوده شد او را آرَنگ

وان دل گرم که جان داشت هنوز

اوفتاد از کف آن بی‌فَرهَنگ

از زمین باز چو برخاست نمود

پی برداشتن آن آهَنگ

دید کز آن دل آغشته به خون

آید آهسته برون این آهَنگ

آه دست پسرم یافت خراش

آخ پای پسرم خورد به سنگ
ایرج میرزا



درود بر شما موفق باشید
🌼🌼🌼🌼🌼