پست های وبلاگ

درود بر سرکار خانم ناظمی گرامی
به موردی اشاره فرمودید که از دیرباز ناخواسته فرهنگ شده است فرهنگ قبرپرستی توسط مرده پرستان همواره تبلیغ می شود باوری که خود ندارند ولی برای عوام تجویز می کنند.
برقرار باشید

سلام

جناب ابتهاج شاعر خوبی بودند بله یقیناً
جناب ابتهاج تعدادی شعر زیبنده دارند یقیناً بله همینطورست
امّا ما شاعرانی داریم که توان خرید یک دفتر معمولی ندارند چه رسد به معرفی شدن به جامعه فرهنگی ادبی
جناب ابتهاج هم مانند سایر شاعران بودند نه بیشتر و نه کمتر ما عادت به قطب‌پرستی و بزرگ کردن بیش از حد افراد داریم!

سلام اقای لاهیجی
تفاوت دارند با بقیه شاعرها.
همانطور که فردوسی تفاوت دارد و مولانا و حافظ
انکه در زمان خود زبان زد میشود مطمئنا متفاوت است با بقیه و انکه در زمان های بعد از خود هم مطرح میشود بسیار متفاوت تر است از بقیه. این واضح است
البته افرادی هستند که خودشان نمیخواهند تفاوتشان دیده شود و صدایشان در نمی اید که ان ها مقوله ای جدا دارند
ولی کسی که شعر مینویسد یعنی عقیده و هنر م را ببینید و انکه در این بینش به هر شکلی گوی رامیبرد یعنی متفاوت بوده اقای ابتهاج به بهترین شکل این گوی رابردند ‌ و بین مردم مشهورند و وگرنه میشدند مثل بنده که هیج کس نمیشناسدم.
در هنر کسی بزرگ میشودکه پتانسیل انرادارد و این از ارادت مردم مشخص است و رای مردم است به او.
مثل ارادت مردم به فزدوسی و مولوی که برای خیلی از افراد خاص فکری خوش ایند نیست ولی دید مردم این است
البته با نظر خانم هم زیاد موافق نیستم زیرا شاعری که سکوت کند مثل قناری است که نمیخواند و مردم غذای روح از شاعر میخواهند نه روزه ی سکوت.

توانگری نه به مالست پیش اهل کمال

که مال تا لب گورست و بعد از آن اعمال

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

محل قابل و آنگه نصیحت قائل

چو گوش هوش نباشد چه سود حسن مقال

به چشم و گوش و دهان آدمی نباشد شخص

که هست صورت دیوار را همین تمثال

نصیحت همه عالم چو باد در قفس است

به گوش مردم نادان چو آب در غربال

دل ای حکیم درین معبر هلاک مبند

که اعتماد نکردند بر جهان عقال

مکن به چشم ارادت نگاه در دنیا

که پشت مار به نقش است و زهر او قتال

نه آفتاب وجود ضعیف انسان را

که آفتاب فلک را ضرورتست زوال

چنان به لطف همی پرورد که مروارید

دگر به قهر چنان خرد می‌کند که سفال

برفت عمر و نرفتیم راه شرط و ادب

به راستی که به بازی برفت چندین سال

کنون که رغبت خیرست زور طاعت نیست

دریغ زور جوانی که صرف شد به محال

زمان توبه و عذرست و وقت بیداری

که پنج روز دگر می‌رود به استعجال

کنون هوای عمل می‌زند کبوتر نفس

که دست جور زمانش نه پر گذاشت نه بال

چنان شدم که به انگشت می‌نمایندم

نماز شام که بر بام می‌روم چو هلال

وصال حضرت جان‌آفرین مبارک باد

که دیر و زود فراق اوفتد درین اوصال

به زیر بار گنه گام برنمی‌گیرم

که زیر بار به آهستگی رود حمال

چنین گذشت که دیگر امید خیر نماند

مگر به عفو خداوند منعم متعال

بزرگوار خدایا به حق مردانی

که عارفان جمیل‌اند و عاشقان جمال

مبارزان طریقت که نفس بشکستند

به زور بازوی تقوی و للحروب رجال

یقدسون له بالخفی والاعلان

یسبحون له بالغدو والاصال

مراد نفس ندادند ازین سرای غرور

که صبر پیش گرفتند تا به وقت مجال

قفا خورند و ملامت برند و خوش باشند

شب فراق به امید بامداد وصال

به سر سینه این دوستان علی‌التفصیل

که دست گیری و رحمت کنی علی‌الاجمال

رهی نمی‌برم و چاره‌ای نمی‌دانم

بجز محبت مردان مستقیم احوال

مرا به صبحت نیکان امید بسیارست

که مایه‌داران رحمت کنند بر بطال

بود که صدرنشینان بارگاه قبول

نظر کنند به بیچارگان صف نعال

توقعست به انعام دائم‌المعروف

ز بهر آنکه نه امروز می‌کند افضال

همیشه در کرمش بوده‌ایم و در نعمش

از آستان مربی کجا روند اطفال؟

سؤال نیست مگر بر خزائن کرمش

سؤال نیز چه حاجت که عالمست به حال

من آن ظلوم جهولم که اولم گفتی

چه خواهی از ضعفا ای کریم و از جهال

مرا تحمل باری چگونه دست دهد

که آسمان و زمین برنتافتند و جبال

ثنای عزت حضرت نمی‌توانم گفت

که ره نمی‌برد آنجا قیاس و وهم و خیال

ختام عمر خدایا به فضل و رحمت خویش

به خیر کن که همینست غایةامال

بر آستان عبادت وقوف کن سعدی

که وهم منقطعست از سرادقات جلال


جناب سعدی

باسلام برشما و تمجید از قلم زیبای شما
فکر می کنم خداوند چون عین اراده و علم است نیازی به استفاده از هیچ ترفندی برای هدایت مخلوق ندارد و آنچه بخواهد شده و می شود.
مولوی قبل از برخورد با شمس بر اساس میراث خانوادگی مجتهدی سنی و حنفی بوده با گرایش صوفی گری و مدعی اجتهاد ، ولی بعد از برخورد با شمس دگرگون می شود و از ادعای اجتهاد دست برمی دارد و خود را مرید شمس می داند و خود هیچگاه مدعی قطبیت نبوده است.
گفته شده در فراق شمس و در حالت جذبه یکسر شعر می‌گفته و شاگردانش می نوشتند و شاید به این دلیل ویرایش کلماتی را لازم ندانسته باشد.
در نهایت با کلام شما کاملا و صد در صد موافقم که قطب سازی کار بیهوده ایست و به نظرم شاید بزرگترین بلای جوامع بشری باشد.
برقرار باشید