شنبه ۱ دی
اشعار دفتر شعرِ یک جور دگر شاعر بهنود کیمیائی
|
|
خسته ام ازین منجنیق های سخن
|
|
|
|
|
گرانی ..........میکند.......
|
|
|
|
|
گرگ درونم زوزه میکشید
.............
.....
.....
|
|
|
|
|
باید بگویم خداحافظ همانگونه که تو گفتی..............
.............
.......
|
|
|
|
|
همانند غروب جمعه در سکوتم......
جای مهتاب تاریکی.........
.........
.....
...
|
|
|
|
|
من چه گویم دیر آمدی جا ماندی ..........................
.....................
.........
.....
..
|
|
|
|
|
گر تو آمدی و ماه نبود................................
خانه ابری بود و خبری ...................
|
|
|
|
|
گفتم
خدانگهدار
اما نمیدانی که قلبم تالاپ تالاپ کنان
|
|
|
|
|
گرمای وجودش همچون بیست مرداد خوزستان..............
|
|
|
|
|
زمان می رود...........
خورشید می آید و ماه می رود....
...............
|
|
|
|
|
امید دارم آب را گل نکنیم...
مهر و محبت را باطل نکنیم..
|
|
|
|
|
با من بگو چه دشمنی ها داری....
مگر بدخواهم که با من ناسازگاری...
مرا بگذاشتی کنج کاشانه ی غم....
|
|
|
|
|
ناگهان خاطراتت قلم زد بر سرم......
هرچند که گذشتی ز دلم ای دلبرم......
|
|
|
|
|
ز نام تو نیست نام بهتری..........
نگین نیستی تو تاج سری .........
|
|
|