شنبه ۱۷ خرداد
اشعار دفتر شعرِ فراسویِ خیال شاعر جلال پورسلیمانی
|
|
|
|
به فرودین بگو عاقد روانه کن به دمن/عروس خوش قدمت سازگار می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حلقهء گیسویِ تو،سلسلهء مویِ تو/جادویِ ابرویِ تو،میکِشدم سویِ تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلقت از روزِ اَزل آمد از اسرار پدید
از همان دم که خدا صحنهء دوّار کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاغذ و جوهر و اندیشه و سوسوع چراغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقط هجوم خزان است و تازیانهء باد
نشان رونق و ایام بردباری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبلی از هجر گل نالید تا فصل بهار
برگ گل دزدید و با خود برد باد بیقرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقیری با طبیبی قصه میکرد
حدیث ناله و بیماری و درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمر شب و روز هواخواه تو بودیم//
صدها غزل از حسن نکوی تو سرودیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثنوی طنز اسکناس سرودهء برادر بزرگوارم جلیل پورسلیمانی با کسب اجازه از حضرت برادر تقدیم میگردد خدمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که شتابان میروی یکدم بمان آرام شو//
آرام و رام و بیصدا با قصّه ام همگام شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میل قلم داریم و بیزار از ستیزیم
از مکتب درس تعصب میگریزیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با این کمانِ کینه ام تیرِ جدایی میزنم
پیمانهء پیمانشان لبریزِ از خون میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سعیِ ناخلفی ساقی از سبوی برید
حضور ناخلفان وشب دراز چه شد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیر جفا زچلّهء ظالم جهید و رست
بَر دیدهء غزال ستمدیده ای نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*تقدیم به همهء همشهریهای بزرگوارم*
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک فرصت ناب ناب درکوته عمر
یک مقصد نیک نیک درحین عبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حافظ بیا که مرغ چمن خسته شد ز یار
///گل عهد خود شکست چه رسمیست روزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رها شد سنگ از دستان عبدل
///هویدا گشت خالو ناگهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بامن بیا به دیدن یک گوشه از بهشت
با من بیا به دیدن البرز ایدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان دعوتتان میکنم به خوانش مثنوی خواب بهشت که بی مناسبت و خالی از لط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر خرمنِ وجودِ من آتش گشوده اند
میسوزد این وجودم و جز التهاب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغکِ بی همنفس،باز اسیر قفس
خوار و گرفتار شد،از همه بیزار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق پروانه و یک غنچهء درحال پدید
شاید اسرار نهانیست چه پرپر زدنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادِ دورانی که طفل خردسال و کودکی شش ساله بودم
فصل تابستان که میشد شیطنت لبریز میشد از وجودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهویِ وحشیِ صحرا که ز صیاد رمید
تیزپا جست زنان تا به چمان آمد و رفت
سببی شد که من از روی و رخش خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نگار دگران باشی و از ما نگران
نوش جمع دگران نیش دل زار شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به هموطنان خونگرم لارستانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به ساحت مقدّس قائم آل محمّد(عج)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشهء باغچه ام کاشته ام یک گل مریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میتوان یک غزل از پیچک بی تاب سرود
میتوان یک غزل تازهء کمیاب سرود
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
آرمین اسدزاد (الف)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنا د
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
معصومه درگاهی 
