شنبه ۴ اسفند
اشعار دفتر شعرِ گلبرگ شاعر نادر ابراهیمیان
|
|
|
|
در هوای تو پر می زنم آزادی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شعرهایم را
زیر آسمان ابری نوشته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا
ریاضی دان بی رحمی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به من حق بده
که دهانی به ستایش چشم های تو باز کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم می سوزد
برای درختانی که روزی سبز مخملی بودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال هاست
قطاری در سرم ایستاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنار پنجره ی غمگین یک اتوبوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشبختی ام آنقدر غمگین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز
در او پهلو خواهم گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشم های من دیوارها کج هستند
و خورشید می میرد در آستانه ی کلاغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من عاشفانه ترین مسافر امسالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال هاست
فطاری در سرم ایستاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه شوم چشمانی به سوی خط درهم بود
و روح پاک بی عیبت نشان از آتش غم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا
ریاضی دان بی رحمی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با کدامین زمستان به سفر رفتی؟
که هیچ بهاری آغازت نمی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا پاییز است
و صدایی که می شنوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن هایتان سرودند
سبزترین شعر تاریخ را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شصت بار
بیشتر از شب های دیگر دوستت خواهم داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغاز دنیاست
غاری که تو
ای محمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهارنعل می تازند برگ های شمشاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جایش بارانی ست دنیایم
هرچه کمتر بدانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خوانم
به نام تمامی زیبایی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوایی شدم
هوایی آن روزها ی حرمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ستارگان
چشم انتظار
برای آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته
به دنبال آفتاب
می روم به کوچه های تنگ اصفهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باز وبسته می شود
شاید باد شوخی اش گرفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بردند ساعت را
یک ساعت عقب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن
مژده ی شیرین وصال و
گاهی تلخی شور هجران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن
یعنی
گل وآواز وشنبم
زن
گل سرخ امید ولطف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همسرم
بر لب شعر را زمزمه می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نادره ی دوران
افسانه ای در صغرای زمانه
الهه ی ناز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق
آتشی است
که در طور سینا
پدیدار می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدینه
خسته است از شب سکوت
پر شد از بوی آفتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق
آن رویش سبز در برگ است
که گل می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوه رنج وعاطفه
با نام تو
مانوس است
ای آزادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی خوش تو
در فضا پراکنده شد
موی رنگین زیبای تو
در باد افشان بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
هدیه ی درخت گیلاس و
جشن اقاقی هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای تو
شعر می گویم
ای بهار
شعر ی از زلالی آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروز
آغاز
اوج شکوفندگی
بهار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
گل هایی است
که از سرما کبود شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
با هم بودن است
زندگی
راز بزرگی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قافله ی عشق
سرزمین وحی را
با حضور خود
می پردازد
عطر ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه تو/پیچید بر اندام من/پیچکی شد/دور/قالب من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روشن تر از
چراغی
تو فروغ شعر
مایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دمیدن آفتاب
شب زمستانی
می رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
ای اسوه ی خوبی
سلام ای استاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از رفتن تو آن قدر از چشمانم اشک جاری شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایران من
ای کشورعشق وآرزو
بر تو سلام ودرود
|
|
|
|
|
زیب
م فریاد(محمدرضا زارع)
محمد شریف صادقی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
مریم عادلی 
محمد حسنی 
