خیس ِ برف

لباده ی کبود شبی، بیشعاع دوست
دریای مه گرفته ، به دل رنجشاره ها
آیینه ی مغنی آوای گرم توست
در گوش چله گاه اریب هزاره ها

ناطور آسمان منی ، ماه تنگبار
لبسوز خانقاه توام ، مست و بیقرار
آهوتکان وحشی احساس ،خیس برف
کژبارگان مدعی زهد، در گذار

عالی جناب صامت تیغ و ترنج خون
ای کفرکیش عارف آن های رازناک
در رشحه های نافله ی دیرپای من
طوفنده رقعه های تب انگیز بوی خاک

ای زخمهای نارس گرم نخاع شب
عطر چکاد آبی بیت الحرام من 
ای های های شارح مینایی حضور
گیسوی آشنای پریشان جام من

ای عطر در نیام تپشهای آفتاب
ای توتم ندیمه ی لولی وشان عشق
نوشینروان شهوت رسخ مقدست
اوراد محرمانه ی دارالزمان عشق


ای داهیانه رطل زبانم کشانده ای
تا آبسال حزن شراب اجابتت
ای صولت نظاره ی افلاک دوردست
در پرده ی رخامی اقصای دولتت

گیتایی تغزل یک لمحه عاشقیست
دنیای بی بهانه ی من ، با نگاه تو
آن غوکهای گنگ مرکبنشان حقد
در حسرت پریدن در  بارگاه تو..