جمعه ۲ آذر
پانسیون ژولیده شعری از رسول رفیقی
از دفتر اتاق من نوع شعر سپید
ارسال شده در تاریخ جمعه ۷ خرداد ۱۴۰۰ ۲۳:۵۵ شماره ثبت ۹۹۳۴۹
بازدید : ۱۷۶ | نظرات : ۱۳
|
آخرین اشعار ناب رسول رفیقی
|
دوباره قدم می زنم
این مسیر پر از تکرار
پیاده روهای بیهودگی
سکوت مرگبار
دیوارهای اطرافم
با خشم می نگرند
با تمام حجم تنهایی مفرطم
ادامه می دهم
پُرم از خواستن های خیالی
که توقیف شدند
مثل سیلی که بیابان کرد
جزیره ای را
بازخورد نگاه ها نیست برایم
تجلی بخش امیدی
و سکانس خیابان
دیگر از کور سوی نور
چیزی نشان نمی داد
پژمردگی های عمیق
در رگ های ریشه ام
بند بندم را تجزیه می کرد
و تک نفره
در مدیوم راهروها
با بغض کلمه ها
زیر لب حجی می شدند
انگار
در این حوالی
کسی در انتظار من نیست
و تنها
پانسیون ژولیده ام
برای برگشتنم
به آرزو نشسته
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
بسیار زیبا و جالب بود