دغدغه

بمیرد بر لب ساحل اطراف سیاحت‌ها
نخواهد آن دل معشوق همراه با فضاحت‌ها
بیا آرام بنشینیم کنار موج ترسوها
منم آن پیکر بدبخت بی‌تاب مساحت‌ها
دل آرام جهان این شد کنار رود عاشق‌ها
بریم پیش همان قصه سوار این قباحت‌ها
سرآغاز زمانه سروناز این وفاداری است
حرام این شد بنام عیش زخم هر جراحت‌ها
نماند بر دل روبه سیاه رخت پروازی
چرا آن مشکلم این شد جفای هر فصاحت‌ها
زبان هجر لبریز شد فراز آن رخ مهتاب
بیابان کرد دریا را همان موج صراحت‌ها