بیدار کن ،شرح بلوغ بیدها را

پیراهنی پوشیده ای ، خورشیدزاری زردِ زرد
چشمان معشوقت دران ، آیینه ای از لاژورد
در سینه پنهان کَرده ای ، قلبی سپید وُ گرمرا
چادرشبی از باستان ، در خاطرم رویانَورد
شنزار، بوم نقره ات ‌، میکاریَش عطر و هوس
در موج تند بومیِ دریا ،پُری از شرم وُ درد
مَد تمناهای جان ،تا بیکران... تا بیکران
نهر نبوغ نورها ، در دستهایت لانه کَرد
ماهی به دور از کینه ای ، با ریشه های آبیت
باغی معلق در تنت ، در شوره زاران نبَرد
از مرمر تَفتیده اش ،پوشانده باران واژه را
قَصرِ بهار شعر ما، فصلی پریشانست و سَرد..

🌹

خموشم ، تب گنگ خاکسترم
خزرواژه ی سرخ عصیانگرم
چه زخم حزینی به دل داشتم
چو از گل تراشیده شد پیکرم


🌹


کولی شدم ،در گوشه های خانقاهت
رقصیدی و رقصاندیم با هر نگاهت
ای برف- برف قبله ی قدیسه خون
تفسیر انگورست ، قلب بیگناهت..

🌹

بر دامن من ،شکوفه ی بادامی
همبزم بهار ، سبز و دل آرامی
بی یاد تو مهتاب نخوابید شبی
شاید که بگیرد از نگاهت وامی..

🌹

بیدار کن شرح بلوغ بیدها را
آرایه ی خاموشی تردید ها را
ای لیلی زیبای شهراشوب برخیز
تصویر کن قدقامت خورشیدهارا

🌹

ای ازلناکترین خاطره ی خاموشی /عطرزاران خوشاوازه ی  هم آغوشی...