نخ سبز

با سلام بر اهالی شعر
و بانو سلطانی
اولین شعر بانو سلطانی را که خواندم نوید شاعر خوش قریحه با قلمی خوب و با استعداد و احساسی عمیق که در شعر دوم هم ویژگی هایشان کاملا ملموس و نمایان بود
بنده شخصا خوشحالم از حضور دوستان جدید و با قلمی قوی تا تنوع شعر برای یادگیری بنده بیشتر شود
و از اشعار با سلایق مختلف آشنا شوم و امیدوارم بانو سلطانی با رفع برخی ایرادات اشعار بسیار قوی تری را منتشر کنند
این شعر ایشان هم پر از تصویر بود و زیبا و نشان از آشنایی ایشان با ارائه های ادبی و قدرتشان در خلق تصاویر موفق هم بودند البته شعر ایراداتی هم دارد از نظر بنده ی حق که همیشه جسارت کرده و در محضر اساتید زبان درازی می کنم و پنجره سبز را اشغال

_خط اول و در تکمیل آن خط دومِ شعر تصویر زیبای داشت
اما
در جمله اول از خودم پرسیدم مگر می شود به رنگ ها نخ بست؟
در سطر بعدی متوجه منظورتان شدم که به زندگی نخی سبز بسته اید اما بازهم مبهم بود و چرا نخ؟؟ زندگی چقدر میتونه سبک باشه که با نخ بتوان کشید همان ریسمان که در اواخر شعر نوشتید اینجا بهتر نبود؟
و اینکه چرا رنگ سبز؟ ریسمان سرخ بهتر بود و با خون دماغ آفتاب همخوانی داشت و اینکه کاش مفهموتان را در یک سطر و یک جمله منتقل میکردید مثلا :
ریسمان سرخی بسته ام
به زندگی

_و شعرهای آبکی رو دوست نداشتم

_کوتاه نویسی خیلی به بهتر و زیبا تر شدن و جذب مخاطب کمک میکنه امروزه کسی حوصله طویل خوانی نداره و خط ششم خیلی طولانی شد
_کاش به جای رنگ باران از مسیر باران استفاده میکردید و گم کردنش منطقی تر بود و اینکه باران اصلا رنگ نداره
_معمولا از پنجره بیرون را نگاه می کنند و کسی خود پنجره را نگاه نمی‌کند

_نخ زرد می شود؟چرا؟

_ریسمان از کجا آمد؟ کاش همان اول بجای نخ از ریسمان استفاده می شد

_پیرهنم [پیراهنم]

_بند نمی آید [می آید]

__خواهم مرد[خواهم رفت]

_آهسته خواهم مرد یکبار کافی بود


بنظر شما و اساتید اینگونه بهتر نبود؟
********

به زندگی
ریسمانِ سرخی بسته ام
و سرنوشت را دنبال خود می کشم
در ساکِ کوچه، آفتابی دارم و در پیراهنم ماه
و تمام روزهایی که
با یک فنجان قهوه به پایان می رسد

سپیدیِ کاغذ را سیاه میکنم
با کلماتی که درد را مشق کرده اند
اینک
در روزهایی که زخم ها مکررند
آدم هایی که مسیر باران را گم کرده اند
از پنجره نگاه میکنند تا
در حسرت باران بمیرند

آفتاب خون دماغش بند می آید
ریسمان سرنوشت درهم می پیچد
باید پیش از روزهای ابری رفت
باید آهسته رفت
شاعر که باشی همه می دانند کدام روز خوب نیستی...

یا حق🌿🌿🌿