کاش

به نام خدای زیبایی‌ها.

درود بر بانو کاسیانی نازنین!

چه شعر باکلاس و دلنشینی را به اشتراک گذاشتید!

واقعا دل‌انگیز و حس‌برانگیز است.

همراه با تصویرآفرینی‌های خاطره‌انگیز و آرایه‌های ادبی درخوری؛ چون:


_ واج‌آرایی:
رویِ ریل.
(جای)؛ (هم‌جوار).
خاطراتی بی‌خزان.
با بلیطِ باجه‌های بی‌نِقاب.
مسیرِ سبز.

_ تشبیه بلیغ:
ریلِ زندگی.
خطّ سرنوشت.
بهار آرزوها.


_ تشبیه:
مسیرِ سبزِ عشق.


_ مراعات نظیر بین واژگان:
(بهار) و (بی‌خزان).
و نیز واژگان:
(قطار)؛ (ریل)؛ (سوزَنبانِ)؛ (خط)؛ (تک‌سوار) و (واگن‌ها).

ایهام تناسب:
بین واژه‌ی(هم‌قطار) با واژگانی که در دومین مورد پیشین بیان شد.


استعاره‌ی مکنیه (تشخیص):
باجه‌های بی‌نِقاب.


فقط می‌ماند یک نکته و آن خروج واژه‌ی (بی‌جان) از وزن است که جناب مازیار به‌درستی بیان نمود و‌ راهکاری را نیز بیان فرمود.


حال خوشی گرفتم از خوانش این شعر دلنشین.

حال دلتان همیشه عالی باد نازنینم!

با سلام و درود
شعرتون زیبا بود
قلمتان نویسا

نکته ای راجع به اختیارات شاعرانه برای همه دوستان
عرض کنم. اختیارات شاعرانه به این معنی نیست که شاعر
در عروض هر جور دلش بخواهد عمل کند.
اختیارات شاعرانه برای خود قانونی دارد.

اختیارات شاعرانه به دو قسمت زبانی و وزنی تقسیم میشود

حال با نوع اول که مبحث بحث ما نیست کار ندارم
ولی اختیار وزنی در موارد زیر است

1 هجای پایانی بیت یا مصرع همیشه بلند است

2 تبدیل فعلاتن به فاعلاتن در اول مصرع

3 ابدال یا تبدیل دو هجای کوتاه به هجای بلند یا عکس آن در میان مصاریع

4 جابجایی یک هجای بلند و کوتاه کنار هم در یک رکن عروضی که در ارکان مفاعلن و مفتعلن اتفاق می افتد

امیدوارم که همیشه خوش بدرخشید
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

درودی دوباره خدمت بانو کاسیانی و تمام مخاطبین صفحه‌ی جاری.

دوستان بزرگوار

چون جناب مازیار پیش از خوانش اینجانب به صفحه سرزده بود و بسیار بی‌ادعا در دیدگاهی معمولی اشکال وزنی در مصراع:
(کاش می‌‌شد جای واگن‌های بی‌جان)
را بیان نموده و راهکار رفع آن را نیز نوشته بود، برای رعایت امانت و حق مطلب، در انتهای گزینه‌ی نقد پیشینم نوشته‌ام که:

«فقط می‌ماند یک نکته و آن خروج واژه‌ی (بی‌جان) از وزن است که جناب مازیار به‌درستی بیان نمود و‌ راهکاری را نیز بیان فرمود.»


در نتیجه بانو کاسیانی مطابق با گفتگویی که در دیدگاه‌های زیر می‌بینید، شعرشان را اصلاح نمودند و دیگر مشکل وزنی ندارد.

لطف کنید این دیدگاه‌ها را مرور بفرمایید:


محمد قنبرپور(مازیار)

دیروز

واووووووووو
چه خوشگله این شعر
عاشق قطارم عاشق ایستگاه عاشق بلیط قطار
اینو جدی میگم من اگه بیست تا هم ماشین تو حیاطم باشه بازم با قطار میرم سفر
و چقدر حال میکنم شعری که توش قطار باشه
چه روزی شد امروز وقتی فتی شعرو خوندم
ممنون خانم کاسیانی     
فقط جسارتا واگن های بی جان کمی از وزن خارج شد و بهتر می شد اگر اینجوری نوشته می شد
کاش می‌‌شد در قطار نیمه شب
هم جوارِ آرزوهای تو بود



مریم کاسیانی

۲۰ ساعت پیش

سلام ،خیلی ممنون از حضور همراه توجه شما که بانگاهی بر شعر و قوانین عروض بود 
البته میدانم شعرم در حد واوووو گفتن نیست و نظر لطف شما شامل شعر شد ولی باید بگم خیلی انرژی خوبی گرفتم ممنونم 
در مورد مصرع ۵
کاش می شد جای واگن های بی جان
جا در آخر مصراع هجای بلند و اضافی است که من با توجه به اختیارات شاعری که میتوان در آخر مصراع یک یا چند هجا اضافه آورد
استفاده کردم
باز هم ممنونم از توجه شما 



زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)

۱۹ ساعت پیش

درودی دوباره بانو کاسیانی نازنین. 

چنان‌که در گزینه‌ی نقد نیز اشاره شد، جناب مازیار درست می‌گویند.

دقّت کنید نازنین:
از اختیارات شاعری است که هجای پایانی چه کوتاه؛ چه بلند و چه کشیده باشد، بلند محسوب می‌گردد.
گویا شما عزیز دل این موضوع را اندکی اشتباه برداشت نموده‌اید و کلا یک هجای بلندِ اضافه بر هجاهای شعر در انتهای مصراع مورد نظر آورده‌اید.
به زبانی بسیار ساده بگویم:
وزن شعرتان:
فاعلاتن فاعلاتن فاعلن بوده.
شما در مصراع مورد اشاره وزن را به:
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن تغییر داده‌اید.


مریم کاسیانی

۱۸ ساعت پیش

سلامی نو بانوی عزیزم 
من در اختیارات عروض دکتر شمیسا در گوگل اینگونه خوانده بودم که میتوان یه یا دوحرف صامت اضافه بر فرمول در آخر مصراع آورد یا نیاورد
جدای اختیاری که تایپ شده بود حروف بلند و کوتاه و کشیده
در پایان همگی بلند محسوب می شوند

اگر اشتباه کردم در فهم عذر خواهی میکنم و ممنونم از دقت و تفهیمی که بر من داشتید
و اینگونه تغییر می کند به

کاش می‌شد جای واگن‌های وَهم
هم جوارِ آرزوهای تو بود


زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)

۱۶ ساعت پیش

آفرین نازنینم!
ویرایش بسیار زیبایی انجام دادید.
ترکیب (واگن‌های وهم):
تشبیه بلیغ است.
واج‌آرایی نیز بین واژگان: (و) و (ه) جاری‌ست.


  

در نتیجه شعر بانو کاسیانی به شکل زیر و بر وزن:
فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
ویرایش شده و دیگر هیچ اشکال وزنی ندارد:

کاش می شد رویِ ریلِ زندگی
هم قطارِ آرزوهایِ تو بود

قبلِ سوزَنبانِ خطِّ سرنوشت
تک سوارِ آرزوهای تو بود

کاش می‌‌شد جای واگن‌های وهم
هم جوارِ آرزوهای تو بود

هم مسیرِ خاطراتی بی خزان
در بهارِ آرزوهای تو بود

کاش می‌شد از مسیرِ سبزِ عشق
هم دیارِ آرزوهای تو بود

با بلیطِ باجه های بی نِقاب
رهسپارِ آرزوهای تو بود


مریم کاسیانی

به نام خدا ....
با اجازتون دو بیت اول را تقطیع میکنم :


کاش می شد _ ل _ _ (( فاعلاتن ))
رو ی ری ل _ ل _ ل (( فاعلات ))
زن د گی _ ل _ (( فاعلن ))


هم ق طا ر _ ل _ ل (( فاعلات ))
آ ر زو ها _ ل _ _ (( فاعلاتن ))
ی تو بود ل _ _ (( فعولن ))


قب ل سو زن _ ل _ _ (( فاعلاتن ))
با ن خ ط _ ل ل ل (( فاعِلَتُ : اینم کشف جدید )
سر ن وشت _ ل _ (( فاعلن ))

تک س وا ر _ ل _ ل (( فاعلات ))
آ ر زو ها _ ل _ _ (( فاعلاتن ))
ی تو بود ل _ _ (( فعولن ))

توی مسیر کارگاهم و امیدوارم درست تقطیع کرده باشم .
اما نتیجه :


در واقع هادی دوست داشتنی نکاتی در مورد اختیارات وزن بیان کردند . البته به اختصار .. و اگر از دوستان کسی با اوزان فارسی آشنا نباشد ممکنست متوجه منظور جناب محمدی نشود . در تقطیع بالا سه نکته مشخص شد :

۱- شاعر از وزن مشخصی پیروی نکرده
۲- برای خروجهایی که از وزن داشته نمیتوان استفاده از اختیارات را دلیل دانست
۳- استفاده از ردیف های بلند ، مانند استفاده از سازه های پیش ساخته است و کار را سریع و راحت میکند


و اما مریم خانم کاسیانی هم اگر اشتباه نکنم جزو کلاس درسی بود که قبل از عید برگزار شد و ایضا اگر اشتباه نکنم از بچه های کوشا و با ذوق بود و برخلاف بچه های خودمون که بازیگوش بودند ، ایشان بسیار هدفمند و جدی کار را دنبال میکردند و نتیجه ی تلاش ایشان هم این غزل است که هرچند ایراداتی در وزن دارد اما از محتوایی دوست داشتتی ، صنایعی لطیف و شاکله ای شاعرانه برخوردار است و خاله ام برخی از زیبایهای آنرا برشمرد و خود نیز از خوانش آن حس خوبی داشتم و اینرا هم بگویم ادامه ی درسها را انشالله اواسط خرداد شروع خواهم کرد و از تجربیات هم استفاده میکنیم اگر عمری باشد ..

به نام خدا


با خوانش دوباره ی شعر متوجه شدم که " ل " را میتوان مطابق اختیارات بلند و نزدیک به " لی " حساب کرد
همینطور حرف " ی " که بازمیشود آنرا بلند به حساب آورد و نیز " تو " که بایسته بود " تُ" خوانده شود . بنابراین وزن روی روال است و این ماناست که باید توبه کند موقع رانندگی هوس تقطیع به سرش نزند .
لازمست که از خوانندگان این صفحه و خانم کاسیانی عزیز عذرخواهی کنم و همینطور تشکر از خاله ام و جناب مهدی محمدی که مرا به نیکی راهنمایی کردند .. اما نقد پیشین را پاک نمیکنم چرا که بهرحال باب گفتگویی را گشوده است و امید یادگیری دارم ازین گفتمان ها ...