بازی عشق

سلام جناب سیاوش آزاد بزرگوار
اولا که شما استاد مایی و من شاگرد بی سوادی بیش نیستم و باید از اساتیدی چون شما فراوان بیاموزم.
اما آنچه در این خصوص می دانم این است که برای آفرینش شعر دو اصل جوشش و کوشش لازم است. جوشش همان تراوش خود به خودی شعر است که احساس شاعر، حال و هوا و شرایط دیگر می تواند در شکل گیری اش نقش داشته باشد. اما کوشش همان تلاشی است که شاعر با داشتن دانش و تجربه و به کارگیری فنون ادبی و زبانی انجام می دهد. البته جوشش در شعر نقش مهم تری دارد چرا که شعر اگر حاصل کوشش به تنهایی باشد هر چند آرایه های مختلف و حرفه ای داشته باشد بدون جوشش شعری، نتیجه خوبی نخواهد داشت و مصنوعی و متکلفانه خواهد شد. اما شعری که تنها حاصل جوشش باشد و کوشش زیادی در آن نبوده باشد گر چه از هر نظر کامل نیست اما به دل می نشیند چرا که از دل بر آمده است. مانند دوبیتی های باباطاهر.
اما شعر کامل شعری است که هم جوششی باشد هم کوششی ، هر کدام به اندازه مناسب.
در خصوص سوالی که فرمودید اولا من معمولا برای سرودن غزل اول ردیف و قافیه را انتخاب می کنم گرچه بعضی اوقات اول بیتی می گویم و سپس ادامه اش را در قالب غزل کامل می کنم. دوم اینکه بین ابیات هر شعری باید انسجام وجود داشته باشد و همگی حول یک محور بچرخند و یک هدف را دنبال کنند. البته هر بیت می تواند موضوع خودش را داشته باشد اما نباید مخاطب را از موضوع کلی شعر دور کند. برای هماهنگ شدن ابیات و مصراع ها می توان از ترکیب مناسب واژه های ذهنی و عینی استفاده کرد.

اگر توضیحاتم ناقص و نادرست بود به بزرگی خود ببخشید. در این زمینه بنده دانش بسیار کمی دارم و نظر اساتید حاضر در سایت می تواند به این حقیر و دیگر دوستان کمک کند