دنیا

نگو دنیا ز دنیا خسته ام من

چو مرغی بال و پر بشکسته ام من

ندارم محرم رازی دراین دهر

به ویرانه دلم را بسته ام من

گریه

گریه کردم من که بعد ازخنده های این دلم

گفتم ای شبگرد تنهای ره عشق، سائلم

ای دل شوریده و دیوانه عاشق تا بکی

دردو داغ و حسرت و بیگانگی شد حاصلم

عاشق

کجا رفتی تو آخر عاشق زار

مکن اینگونه عشقت را تو انکار

تو بیماری بمان در بستر مرگ

نداری که به ویرانه خریدار