«شعرم...»

شعرم،

سکوتِ آتش و فریادِ خاکستر

مسخ دریای خشکیده در هق هق ِرگهای سخت

غمنامه ی عبور از روزگار ِ پَست

رد پای تعفن در طعم ِغبار ِدرد

زایش ِسرابِ خوشبختی در پژواکِ مرگ

رنگین کمان ِبی رنگ در آسمان ِرنگ رنگ

رقصنده ی باردار در باران ِ مَست

بلوغ ِ نارس ِتخیل، در برزخ تـَرَک خورده ی صبر

سیلی ِعقربه های خفته در حصار ِمه گرفته ی ناقوس ِعبرت

همخوابه ی افسوس ِمفلوکیان ِریشه داده در ترس

اشکی در غربت ِکوچه های تاول زده از شلاق ِعطش ِخشم

مرثیه ی جدایی در باتلاق ِ تبسم های زنگ زده در بغض ِحقیقتِ نـَفس...

زیبا آصفی(آمــین)6 /شهریور/91