رفتی! بدان ، بی تو پریشانم...

درود بزرگوار
دلنشین و زیبا بود

درود فراوان
بر شما
بسیار بسیار
عاااااالی

قلمتان توانا

سلام جناب بابا حمتی
دورود بر شما زیبا
سروده اید

درودها بر شما شاعر بزرگوار

غزلواره هایتان مستدام که تا این حد دلنشین بودند
و چه غریب دیدم غزلی با این حجم زیبایی و دلنشینی را، به خاطر ندارم اشعار پیشینتان را خوانده ام یا نه، اما همین غزل حکایت از طبع بلند، استعداد وافر و علم ادبی شما دارد و چه حیف است که در این قحطی اشعار ناب و دلنشین، آسوده از کنار چنین دل سروده هایی گذشتن.

ترکیبات زیبایی در شعرتان دیدم:
قلبی که مرد رفتن بود
حالت زندان و زندان بان
روح سرگردان و وحشت درون آیینه
تشبیه قرص لب با قرص اعصاب و بهبودی ساعتی، که حکایت از آرامشی لحظه ای داشت
و در آخر به واژه تلخ خیانت رسیدن

داستان زیبایی از ترکیب کلمات چیدید، و قافیه هایی بسیار درست انتخاب نموده اید.

فقط در یک مصرع، سکته ای کوچک به چشم خورد که از نظر قافیه هم به نظر من بهتر بود قافیه دیگری انتخاب شود برای آن:

شایــد اگر آهســته تر این بار مــی رفتـــــی...
تصویر شیرین کوچه ام از رد پایت داشــت...

شاید بهتر بود مصرع «تصویر شیرین کوچه ام از رد پایت داشــت...» جور دیگری چیده میشد. برای مثال:

شایــد اگر آهســته تر این بار مــی رفتـــــی...
قلبم برای دیدن رویَت، شهامت داشت...

قلم زیبایتان همیشه سبز باد

درودشاعر گرامی
عجب شعری بود
عجب شوری بود
خیلی عالی لذت بردم از خوانش هر بیت این شعر زیبا
بسرایید به مهر

با سلام وارادت
استاد بزرگوار
غزلی نا ب بامعنا عاشقانه و عارفانه خواندم
هزاران درودتان باد

درودبرسکوت شب
زیبا سروده اید آفرین

زیباست