رویابافی

سلام نازنینم
شعر زیبایی از قلمت خواندم

کل دنیا به خدا، قاب نگاهت باشد
دانش من به جهان، مرز همین جغرافیست
بخصوص این بند شعرت را بسیار دوست داشتم
با اجازه ات مطلبی در باب شعر را در صفحه شیرین شعرت قرار می دهم جهت اشتراک با عزیزان و هم اندیشی های شاعرانه،موفق باشی گلم

آموختم .....پست وبلاگ منتشر شده در سایت شعر ناب
*نکات فنی درشعر:
-اندیشه وپختگی در سیر شعر:بروز اندیشه های تازه وقدرت انتقال به مخاطب-توجه به زیبایی وانسجام در دو محور افقی وعمودی شعر

-زبان شعر:شکستن برخی هنجارها وبرقراری ارتباط کلامی شاید فرازبانی
بگونه ای فراتر از سطح معیارهای عمومی ،باستان گرایی،ترکیب گرایی،گستردگی واژگان،نوآوری در واژگان وسلامت زبان...

-صور خیال :تشبیه ،استعاره،مجاز،کنایه ،پارادوکس در شعر
-عاطفه:شادی ،اندوه ،حالات حماسی ،...
-موسیقی شعر :موسیقی بیرونی(وزن)وموسقی کناری(قافیه وردیف)
موسیقی درونی(واژه آرایی-تکرار حروف-جناس)
موسیقی معنوی(ایهام-مراعات نظیر)
-وحدت وهماهنگی(ارتباط منطقی میان مصراع شعر وابیات در حوزه زبان -خیال-موسیقی-وهماهنگی در دو محور افقی وعمودی ابیات)
-نو آوری ومضمون آفرینی :ابداع در حوزه زبان-تخیل -اندیشه-وآفرینش مضامینی تازه که موجب زیبایی واستحکام بیشتر شعر می شود.

*متن فوق چکیده ای از آموزش های تجربی ست در کارگاه های مجازی ومطالعات روزمره در باب شعر وشاعری برای سرایش شعر در انواع قالب ها......

سلام و درود
عرضِ ادب

با اجازه از صاحبِ قلم
و صاحبِ غزل

نکته اوّل

شعرِ مغازله‌گونهٔ شما در میدانِ

آهنگِ ۱۵ هجایی

با گامِ ۴ هجاییِ تتتن‌تن‌

بر وزنِ عروضی فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

(رمل مثمن مخبون محذوف)

با قافیه (انصاف)

وَ ردیفِ (ست) الحاقی‌الصاقی در سماع است

وَ از نظرِ عروضی صحیح‌المنظر و عاقبت به‌خیر و جایِ تبریک دارد

نکته دوم

سوژه شعر مناسب و استخدام کلمات خوب‌ست امّا می‌توانست بِه ازاین و به‌گزین‌‌تر باشد تا لبخندِ غزل را گشاده‌تر کند و غزل دست به کشف زند!

نکته سوم

\"تو\" در اکثرِ مصاریع و ابیات به نقاهتِ حشو دچار است

فی المثل

می‌شود تا که بیایی (تو) به خوابم یک شب؟

(تو) را برداریم اتفاقی برایِ مفهومِ غزل نمی‌افتد

می‌شود تا که بیایی به خوابم یک شب؟

یعنی (تو) در اصل برایِ پُر کردن وزن آورده شده که کیفیت غزل را پایین می‌آورد!

تو در مصاریع دیگر نیز به همین‌ صورتِ حشو آمده است، صدالبته اشتباه نشود خود (تو) در هر شعری حشو نیست، بلکه شما به‌صورتِ حشو آورده‌اید!

نکته چهارم

قافیه در حُسنِ عرض‌اندام‌ست و صحیح و زیبا و به شاعر باید تبریک گفت که دانا به قافیه سخت است امّا قافیه شافی به دلِ غزل نچسبیده و ننشسته است!

نکته پنجم و پیشنهادِ حقیر

برایِ پرهیز از ضعفِ تألیف قبل از نوشتن هر مصراع آن را به‌صورتِ نثر حتّی شده در ذهنِ خود بنویسید و بعد تخیل و صورخیال را شعر کنید چراکه گاهی آن‌چه می‌سرائیم آن نیست که در ذهن داریم! با این کار غیرِ دوریِ شعر از ضعفِ تألیف، زبان شعر یک‌دست‌تر، ارتباط عمودی و افقی مصاریع و ابیات و کلمات بیشتر، و زمانِ افعال شعرِ یکی و یکسان می‌شود (چراکه زمانِ افعال شعر در بعضی و برخی مصاریع یکی نیست که از آن بگذریم که از سرِ سهو حتماً بوده است)

نکته ششم

پرهیز و عدم تکرارِ مکرر کلمات کمک به زیبندگی شعر می‌کند، البته اگر آن تکرار قیدی و تأکیدی و تائیدی و استفاده از صنایع نباشد، در شعرِ شما مثلاً (جز ۴ بار به‌کار رفته که اشکال‌ست)

نکته هفتم

این حرف از غربالِ نقد نیست و نگاهِ حقیر و در کتبِ دستوری‌ست، بنده کمتر از ۷ بیت را غزل نمی‌دانم امّا پذیرشِ این سخن بسته به نگاهِ سرکارعالی‌‌ست!

حرفِ آخر

آنچه عرض شد نگاهِ حقیر است و وحیِ مُنزل نیست

برای صاحبِ غزل دم عیسوی و روحِ مریمی از خدایِ شعر آرزومندم


سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند