بهانه

درود
نوروز بر همگان فرخنده باد

*
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (_ _ ں / _ ں _ ں / ں _ _ ں / _ ں _).

چند نکتۀ وزنی:
1)
در هیچ زبان برای نگاه تو واژه نیست
اما میان شعر، چقدر ساده می‌شود؛

• یک هجای کوتاه اضافه سبب لغزش وزنی مصراع نخست این بیت شده است چنانکه اگر زای «زبان» حذف شود، لغزش برطرف می‌شود امّا نمی‌توان زای زبان را برید؛ پس باید مصراع را بطرزی ویرایش کنید که هم این لغزش رفع شود و هم سخن نارسا یا ناقص نشود. تقطیع مصراع نخست بدون زای زبان:
در هی چْ (= مفعول _ _ ں) / بانْ بَ را یِ (= فاعلات _ ں _ ں) / نِ گا هِ تُ (= مفاعیل) / وا ژِ نیست (= فاعلات > فاعلن).
• رایِ «چقدر» در مصراع دوم هم اضافه بر وزن است...

2)
تعبیر خواب هر شب من، باز آمدی
همچون تفألی که به شعر خوانده می‌شود؛
• رایِ «شعر» در مصراع دوم اضافه بر وزن است...
3)
ای که میان خواب چنان خوش نشسته‌ای
داری خبر که چشم به رهت مانده می‌شود؟
• در مصراع دوم یک هجای کوتاه سبب لغزش وزنی شده است چنانکه اگر «به» حذف شود آن لغزش برطرف می‌شود...

و نکته‌ای دربارۀ قافیۀ این شعر:
ردیف شعر «می‌شود» است. اگرچه نون در کلمات «خوانده + مانده + رانده» (در اینجا) از تقطیع ساقط است امّا نمی‌توان این کلمات را با «ساده + زاده + داده» قافیه بست زیرا هجای مشترک در آن کلمات «ـانده» [ânde] است و در این کلمات «ـاده» [âde].
شعر خوب آغاز شده است امّا موارد برشمرده از زیبایی شعر کاسته است. امید که اشعار بهتری از شما بخوانیم.
قلمتان نویساتر