آواز مسکوت

پرواز  با بالهای زخمی 
پرهای رشته رشته ی خیس
آواز مسکوت 
از حنجره ای مسدود
بانگاه نگران
به جوجه هایی که
ته چال جیر جیر می کنند
به افق که منتظر توست
بابغضی که فرودادی
و لبخندی که ته چشمهایت 
در معاینه ی دیروز پیدا بود
و آرزویی
که در گوش قاصدک زمزمه کردی
درلحظه ی پراکندگی گلبرگهایش
روح خسته ات را کشان کشان
به آسمان رساندی
و آنگاه فهمیدم 
که قرمز رنگین کمان
رد گمشده ی تو بود