بی نفس

ای تو از من خسته تر دلبسته تر نابود تر
بودنت پیداست هرجا از همه مشهود تر

بی چراغ روشن چشم تو روزم میشود
از سیاهی های شب هر لحظه قیراندود تر

در زمستانی ترین روز زمین،تب کرده ام
بی نفس مانند تهرانم غبار آلود تر

شاخه شاخه آرزوهای مرا آفت زده
یک تبر مانده از آن جنگل و چشمی رود تر

بارتنهایی به دوش سایه ام سنگین شده
حنجره های تغزل زخمی و مسدود تر

کوچه باغ شعرم از رنگ طراوت خالی است
باز کن از ابروان ما گره را زودتر

زهرا خاکساری