صاعقه

کشیده رو به گذرگاه آسمان راهی
خطوط صاعقه ای لحظه ی بزنگاهی

چگونه می شود اما که پای بگذارم
به شوق وسوسه ای در رکاب گمراهی

 نه بی ستاره که لبریز آرزومندی
که شاعرم و ندارم توان به جز آهی

به غیر خوشه ی حسرت که خوب می روید
درو نکرده ام از آسمان پرِ کاهی

به شانه های نحیفم غم نویی نسپار
 اگر که ذره ای از بارِ آن نمی کاهی

سکوت ممتدِ مرداب را نزن بر هم
هوایی اش بکنی مردنی است این ماهی


زهرا خاکساری