میترا

دردت به جانم
آرامش شبها برای توست
آشفتگی خوابهایت را
به دریا بسپار
تا طوفان کند
سهم شبانه ات
ستاره ای
در آسمان غربت افروختم
قسم
به فسانه ی پراکنده در شهر
که آمنه ای برگدازه های دلت
قایم کردم
زخم های عودکننده ی گهگاه
و جراحتهای عمیق
که هرگز کهنه نمی شوند
من که تارای کهکشانم را
و عشق نوازش را
بدستهای هنرپرورت سپردم
انگشتهایت را جابجاکن
درگندمزارگیسوان نقره فامت
مُشتی آب
بر پلکهای خیست بریز
تا چشمهای رخشانت پیداشوند
به اینجا خیره شو
مهترحوریان بهشت
تسبیح چرخان توست
و جوان رعنایت مهمان من
که موکل مهر و محبتم
آرامش شبها برای توست