جاطلب

نسیم دولت یار می وزد دی در حسرت باد ویرانی هنوز
برگ کل در اشتیاق شبنم ، صبح نوروزی هنوز 
غنچه ی خندان به رخشانی پار در رکاب شد 
شاخ بشکست از پریشانی یار بلبل به شیدایی هنوز
ماهی  دریا در موج بی فرجام مانده بود 
نشنود جز شکار از مرغ ماهی خوار هنوذ
آن طرف سوسن بر آورد سر ز خاک 
جا طلب بود نو رس زیبا یی هنوز 
گفت اول جای پا محکم نما به لحظه ای 
تا دل بستن زین کمند ما جرا داری هنوز 
گفت این دهر بسی دشواری دارد به ره 
این گرگ پیر در پی شکار داری هنوز 
هر کجای زین گله باشی او در کمین روز و شب 
پیشا پیش دست در آستین ظالمان داری هنوز 
گر بستی ز همت کمر هنر آموز باش 
در پی بی هنری طبل به رسوایی داری هنوز
۱۰. ۱۰. ۹۹
طوبی آهنگران