ماه مجلس

ای ماه،و نگین باغ گل که خورشیدبر گرفت از نای جانت
چه غم دارم به خواطرکه یارم چشم حلقه ای داردو ابروی حلالت
زسر منزل دورم غمی در سینه سنگین بقلچین خیال زلف سیاهم
جهانی سایه انداخت کمند  طلعت گیسوی ماهت 
قدق بر گیره مجلس حریف غمزه  ی مستانه ی شب
ز ساغی جام گیر شمع جمع باش هزار عاشق فدای تاره مویت
همای اولی بر لوح دفتراز غیرچه حاجت
تمام هم تو باشی دگر از غم که گوید کی حکایت
آرزو دارم به دل نیک عمر ه جاودان و عصر روشن
چو بینم خنده های زیرکانه ز رندی شوم فدایی نگاهت
نشینم منتظر تا دولت صبحم به تو گرده حواله 
چون بلبل که می طلبت شاخ بر گل ز بوسه تر کم جای کلامت
به خلوت تو باشی مونس جان چه جاوید چشمه ی کوثر خیالم
غبار غم رها سازم زآن شوردر جوانیز شیدای کمالت
به د ل ده راستی که ملک جان کنم فدای راه هستی
که صحرای کبیرگردد گلستان ز آن سوسن وز بوی جمالت
ای مالک هستی که دور سپهر ز حکمتبه چیره دستی
عجب ندان که گدایان باشند گرد پای گوهرت
۲۰. ۹. ۱۳۹۹