اینسان

درود بیکران بر شما شاعر بزرگوار
بانوی ارجمند، مهربانو عجم

بسیار سپاسگزارم دیدگاه لطیف و
بیان مهرآمیزتان.
با آرزوی شادابی و تندرستی.

درود بیکران محضرتان استاد بزرگوارم
شاعر ارجمند، جناب استکی

بسیار سپاسگزارم برای نظر مهرآمیزتان.
قدردانِ مهرتانم.
شادکام و کامروا باشید

درود بیکران و سلامی بلند به محضرتان
بانوی بزرگوار مهربانو حسین زاده

ندانم (کِی) گذشت (او) ؟... من نماندم؟

من از او... یا که او از من گریزان؟

نمی دانم او چه زمانی از من گذشت؟
یا آیا من بودم که نماندم و رهایش کردم و ...
خیلی زیباست پیشنهادتان.
بسیار سپاسگزارم برای اصلاحاتِ پیشنهادی تان که کاملاً درست و از سویی جالب هم هستند.
بنده نیز هنگامِ نوشتنِ این بیت، به چاره هایی برای دقیق بودنِ وزن
رسیدم، اما در نهایت، خواستم که یک هجای کوتاه را خالی بگذارم تا
با کشیدنِ حرفِ ((ذ)) در واژه ی ((گذشت)) به یک توقف و سکوتِ دلنشین
میانِ اینهمه همهمه ی واژه ها برسیم تا نهنگِ ذهنِ خواننده در این میان به روی آب آمده و نفسی بگیرد برای شیرجه به ادامه ی نوشتار.
همچنین شاید اگر روزی، آوازخوانی تصمیم به خواندنِ این سروده داشت(پس از ویرایش ها البته، این متن نیاز به ویرایش دارد)، احساس می کنم با رسیدن به این بیت، بنده را دعای خیر می کند. چون آواز خوان برای رساندنِ سوالی بودنِ این عبارت ها، کمی به فضای خالی نیز نیاز دارد تا نوای خیزانِ سوالی را ادا نماید و با پُر کردنِ این فضا، واژه ی ((او)) پس از ((گذشت)) فضایِ پایین رفتنِ صدای خواننده پس از تلفظِ ((گذشت)) و به منظور خیز گرفتن برای ((من نماندم)) را اِشغال می کند.

خواهشمندم قدردانی بنده را برای این محبتتان پذیرا باشید.

سپاسگزارم برای نیکخواهی‌تان، بنده نیز برایتان
شادی و تندرستی می نمایم.

🌷 سلام و درود بیکران
روزگاران تان بهاری عیدنوروز بر شما مبارک
درسلامتی و عزّت مستدام برقرار 🌷

درود دوباره بر شما بانوی ارجمند


بسیار سپاسگزارم، نوروز شما نیز، پیروز و خجسته باد.
اندیشه تان جوشان
و جانتان بی گزند باشد.

درود بیکران بر شما شاعر ارجمند
دوست و برادر بزرگوارم، جناب قنبرپور

هزاران درود بنده بر وجود مهرانگیزتان.
مهربانید، ممنونم.
بینهایت سپاسگزارم برای اینهمه محبتتان.
خاکسارم.

ممنونم، شما نیز
در قلب بنده جای دارید.

درود بیکران بر شما شاعر ارجمند
دوست بزرگوارم جناب حسین ندری

بسیار سپاسگزارم، لطف کردید و
نوشتار بنده را خواندید.
نظر مهرآمیزتان را می ستایم و
شادمانم که پسند می فرمایید.

درود بیکران بر شما استاد ارجمند
شاعر گرامی
دوست بزرگوارم، جناب پاشایی

بینهایت سپاسگزارم که نوشتار بنده را خوانده اید.
احساس می کنم که بخاطرِ کمبود زمان، به ایراد آشکارِ این
نوشتار توجه نفرموده اید. و البته بنده آن را به حضورتان عرض نخواهم نمود. چون دریافته ام که در حضورِ استادان فرد نباید در جایگاه منتقد خود حاضر شود.
موافقتم با شما در این زمینه را
با این بداهه عرض می‌کنم:
خواهی اگرت یارِ جفا پیشه بسوزد
شعری بسرا بهر عزیزانِ وفادار

هوشیار بمان شعر خودت را نپذیری
یادت نرود نیست کسی مونس و غمخوار

البته، گفتن از جفا و وفا، هرچند کلیشه ایست، اما پرطرفدار است چون
هر دو کم و بیش در جامعه رخ می دهند.

برادرم بنده چکش خوار و چکش پذیرم. اما براستی اصراری ندارم که روی جریان فکری خود، تأثیری بجز آزاد گذاشتنش بگذارم.
بنده تنها یک شعرِ وحشیِ بافقی را خوانده ام، دوستان شرح پریشانی من گوش کنید، که به واقع شاهکار است.
بنده شعرِ شاعران بسیاری را نخوانده ام و در واقع با آنکه دلم می خواست، اما دوست نداشتم که تا ده بیست سال دیگر دست به نوشتن بشوم، اتفاقی شد، و با هر نوشتاری که منتشر می کنم، بیشتر به نیاز به اصلاح خودم پی می برم.
البته نه از طریقِ محدود کردن و هدایت نمودن مصنوعی خودم.

مسلماً در این محفل، واژه های پابرهنه ی بنده مهمان و دیده گانِ درویش نواز و دوست مدارِ شما میزبان اند. قدردانِ مهر و معرفتتانم.

شاداب و تندرست بمانید.

سلام و سپاس از شما
مطمئنم که شما رفته رفته شعرهایتان جزو مدرن‌ترین‌ها خواهد شد. شما فوق‌العاده در شعر کلاسیک قدرتمند هستید و حتما زبان شعریتان دگرگون خوهاد شد.
مانا باشید و برقرار

درود دگربار بر شما

امیدوارم آنگونه شود تا بتوانم رضایت و خُرسندی شما دوست نیکخواه را بدست بیاورم.

درود بیکران بر شما شاعر گرامی
بانوی ارجمند، مهربانو علی وردی زاده

بینهایت سپاسگزارم برای حضورتان.
بنده هنگامیکه به اطلاعتان رسانده بودم، سروده را در سایت گذاشته بودم اما فرآیند تأیید آن طولانی شد. البته بنده ویرایش های بسیاری انجام دادم و گمان می کنم بزرگواری که تأیید نمودن را برعهده دارد از دست بنده کلافه شده باشد.

به هر روی پوزش بسیار می طلبم که در منتشر شدنِ آن تأخیر افتاد.
قصیده از نظرِ موضوع با غزل فرق دارد از اینرو این نوشتار را، اگر شعر بودنش را بپذیریم می توانیم غزلی طولانی در نظر بگیریم.

سپاسگزارم که خواندید و شادمانم که دلپسندتان افتاده است. و شرمنده ی بنده نوازیتانم.

بسیار نیک است که آن بیت را می پسندید. بنده نیز این بیت را بسیار دوست دارم، بخاطر حضورِ واژه ی ((پیمان))، که به باورِ بنده خیلی شبیه ((پای+مان)) است. انگار در فرآیندی طولانی و طبیعی، این دو واژه ی ((پای)) و ((ماندن)) ترکیب شده اند تا یک واژه ی خوش آوا با معنایی ارزشمند را شکل دهند. بنده نیز تلاش کردم که از آن دو واژه به همراه فرزندشان((پیمان)) در بیت استفاده کنم.

عذر می خواهم که این کار را انجام می دهم. بنده وقتی در جایگاهِ خواننده ی شعر هستم، و شعری می خوانم که همه ی واژه هایش رایج یا محاوره ای اند، گاهی در دلم به شاعر می گویم: من اگر حرفهایی شبیه حرفهای خودم می خواستم که سراغِ تو نمی آمدم...
برای منظورم اینست که از نظرِ من خواننده ی ((شعر)) بدنبالِ خواندنِ متنی که فقط زمانش را شیرین کند نیامده است...

بینهایت سپاسگزارم برای دیدگاه های مهرآمیزتان
و مفتخرم به حضورِ شما شاعر بزرگوار.

مهرتان پایدار، درخششتان استوار.

درود مجدد جناب خواجه‌زاده!
بله سرودهٔ‌تان عاشقانه است. پس همان غزل مناسب‌تر است.

تعبیرتان در مورد پیمان بسیار جالب و ستودنی است. تا کنون از این منظر به این واژه نگاه نکرده بودم. نگاه تیزبینی دارید. از این لحاظ واژه دلنشین‌تر از قبل می‌نماید و مفهوم مقدس‌تری به خود می‌گیرد.

بله بنده نیز اشاره کرده بودم که شعرتان، چیزی را به مخاطب اضافه می‌کند.

ضمنا گاهی پیش می‌آید که اشعار دیر با تایید می‌رسند و این مورد برای بنده هم پیش آمده است. پس نیازی به پوزش نیست جناب! شرمسارم نفرمایید. این انتظار برای بنده افتخار بود.

مجددا از شما و الطافتان متشکرم! سرافراز باشید.🌺🌷🌺🌷

درود بیکران بر شما شاعر ارجمند
دوست بزرگوارم جناب پرناک

لطف بیکرانی کرده اید، و بنده بسیار سپاسگزارم.
ممنونم دوست خوبم، مهر و محببتان عالی است.

مایه ی مباهات بنده ست که نظراتم را در دیده اید و می پسندید.
بنده نوازی میکنید، قدردانم.
بهمچنین برای شما
شاد و تندرست بمانید.

درود بیکران محضرتان شاعر بزرگوار
دوست ارجمندم جناب شریف

بسیار سپاسگزار و شادمانم برای حضور مهرآفرینتان.
شادکام و شاداب باشید.

درود سلام بسیار بر شما
شاعر و دوست گرامی ام، جناب صادقی

بسیار سپاسگزارم برای دیدگاه مهرآمیزتان.
لطف کردید که نوشتار بنده را خواندید.
ممنونم که اینگونه درباره بنده و غزل می اندیشید.
به روی چشم دوست خوبم.

شادمان و تندرست بمانید.

درود بیکران بر شما شاعر گرامی
بانوی ارجمند، مهربانو کاسیانی

میانِ درد های بیشمارم...
دروغ است... اَر نگویم بودْ درمان...
بسیار شادمانم که این بخشهای درد و دلی پسندتان آمد.
و بینهایت سپاسگزارم که دیدگاهتان مهربانانه تان را بیان می فرمایید.
بنده نیز همواره از خواندن سروده های زیبای شما لذت می برم و می آموزم.

سپاسگزارم برای نیکخواهی تان، بنده نیز برایتان بهترین روز ها و لحظات را آرزومندم.

درود بسیار بر شما شاعر گرامی
بانوی بزرگوار، مهربانو آهنگران

بسیار سپاسگزارم برای حضور و توجه تان.
و همچنین بسیار شادمانم که از نوشتار بنده لذت بردید.

شاد و تندرست بمانید.

درود بیکران محضرتان استاد گرامی
شاعر ارجمند جناب عسکرزاده

نظر لطفتان است استاد بزرگوارم. خیلی ممنونم.
استاد بنده هنگامِ نوشتن این سروده، دستم در این بیت ها خیلی باز بود
و چینش های گوناگونی از واژه ها در ذهن داشتم که همگی مطابقِ وزن بودند، اما از میانِ آنها آنچه ملاحظه می فرمایید را برگزیدم.
نمی دانم اینکه آیا در دایره ی اختیاراتِ شاعری هستند یا نه، اما از دید بنده بسیار زیبا تر اند از راهِ حلهای منطبق بر وزن.

با این وجود فرمایش شما به روی چشم، یک ویرایش جداگانه با چیدمان واژگانی کاملاً منطبق بر وزن هم به همین صفحه در پایینِ سروده ی بالا خواهم افزود تا سروده دارای دو شکل برای جلبِ رضایتِ سلیقه ها و پاسخگوی انتظاراتِ بیشتر باشد.
سپاسگزارم برای راهنمایی تان.

شاد و تندرست و تابنده بمانید.

باز سلام شاعر عزیز

نه؛ آن نقص شمرده می‌شود از حیث عروض؛ و اما گاهی هم بد نیست که شاعری در خود قدرتی ببیند و به خود بگوید من از عروض برترم؛ چنانکه نیما یوشیج چنین کرد. این را من نمی‌گویم؛ استاد کدکنی می‌گوید: «ابوالعتاهیه، شاعر دورۀ اول عباسی (748 تا 828)، شعرهایی می‌گفت که در اوزان عروض سنتی عرب نمی‌گنجید و به‌لحاظ زبان و فکر هم تازگی داشت. وقتی به او اعتراض کردند، گفت: "انا اکبر من العروض" [من بسی بزرگ‌تر از عروض هستم.] در عصر ما نیما [یوشیج] متوجه شد که خودِ او بزرگ‌تر از عروض است.» (دکتر کدکنی، ادوار شعر فارسی ص 120 زیرنویس 1).

اگر می‌خواهید شعر کهن (کلاسیک) یا نیمایی بسرایید، همین‌که چندان از عروض بدانید که از نظر وزن نیازتان را برطرف کند، کافی است و بیشتر گردِ عروض گشتن سرگردانی می‌آورد. اصل شعر است و فرمها پوششی برای عرضۀ آن. البته هرچه بیشتر بدانید، و هرچه بیشتر با واژه‌ها خوگر باشید، بهتر است و هرگز از دانستنِ بیشتر ضرر نمی‌کنید و بکوشید ترکیبهای نو بسازید ولو اشتباه! اگر در سال یک ترکیب نو هم بسازید بعد به خود افتخار می‌کنید؛ دیگران هم چنین می‌کنند و تاریخ هم... اما بیشتر بر روی آنچه می‌خواهید بگویید و اینکه چگونه همان را بهتر بگویید تمرکز کنید. و علاوه بر اینکه بکوشید درونمایه‌های بالابلند را در صورتهای فشرده عرضه کنید ـ مگر داستانی و... ـ حتماً از دو چیز پرهیز کنید: 1ـ از حاشیه‌ها 2ـ بازهم از حاشیه‌ها بپرهیزید!
موفق‌تر باشید.

درود دگربار بر شما استاد بزرگوارم

سپاسگزارم، راهنمایی های بسیار ارزشمندی را به بنده ارائه فرمودید.
به روی چشم، در نخستین فرصت، اصلاح خواهد شد.

درود بیکران بر شما شاعر گرامی
دوست بزرگوارم جناب خزایی

بسیار سپاسگزارم برای توجه تان و از اینکه
نوشتار بنده پسندتان است، بسیار شادمانم.
ممنونم برای دیدگاه لطف آمیزتان.
از راهنمایی تان بسیار سپاسگزارم، به روی چشم.
همانطور که خدمت جناب استاد عسکرزاده نیز عرض نمودم،
ویرایشی که انتظاراتِ بیشتری را برآورده سازد نیز در همین صفحه
و به همین سروده خواهم افزود.

شاد و تندرست باشید.

درود بسیار بر شما شاعر گرامی
دوست بزرگوارم جناب خواجوند مانی

بینهایت سپاسگزارم برای توجه تان
و ضمن تشکر از تشویق و دلگرمی تان،
قدردان نظر مهرآمیزتانم.

درود بسیار بر شما شاعر گرامی
بانوی ارجمند، مهربانو عمرانی

بسیار سپاسگزارم برای حضور مهراَنگیزتان.
و همینطور قدردانِ دیدگاه لطف آمیزتانم.
سپاسگزارم برای بنده نوازیتان.
شاد و تندرست بمانید.

ممنونم دوست و شاعر گرامی، جناب شهنی

درود بسیار محضرتان شاعر بزرگوار
استاد ارجمند، جناب میناآباد


نظر لطف شماست. بسیار سپاسگزارم،
نگاه مهربانتان را به سروده بنده بخشیدید.

بهترین لحظات را داشته باشید.

درود بسیار بر شما شاعر گرامی
بانوی بزرگوار مهربانو شیخ محمدی

بسیار سپاسگزارم برای دیدگاه مهربانانه تان.
همشعر خوبم، در واقع این بخش که شما پسند فرمودید یک ایراد دارد که
به باور بنده به این سروده آسیب رسانده است و باید برطرف نمایمش.
اینکه بیتِ آخر آویزان است، یعنی هیچ تکیه گاه و مکملی ندارد.
یا به عبارتی، این سروده با این وضعیت، خوب تمام نشده است. خیلی بد تمام شده است.
اگر شما دیدگاهی درباره ی این مورد دارید، بنده شادمان و سپاسگزار خواهم شد از دریافتِ آن.

شاد و تندرست باشید.