اسرارتو

اگر باران چشمانت ببارد شهر دل جان جوید یار  تو
آتش سینه که سوزانی کندآتشی ز آن سینه دل دار تو
قامت سرو خم شوداز پریشانی سر نهد دئوار تو
سینه غم بشکند از مجلس شبهای پر اسرار تو 
عشق خورشید گر نوازد به گرمی سخنی راز
ز سردی دل بگیرد روزگار از یار تو
آن نسیم که می وزداز روی باغ می فرستدبوی خوش
آسمانها می کند به نقد گفتارعمر تو
از نظر می شکافدباخزان نرگس جدوی تو
می برد انوار به گلستان مخزن اسرار تو
باران بود که می شست حال بی پروای تو
وقت جانست جانان می خرد ابروی تو 
گفت دولت تو فانی شد رسم به بایگانی شد
وقتست که آیی هرچه داری به قاب جهان نقد به دیوار تو
فرح آن عشق سفر جان به جانانه برد 
دست محاسن می نوازدشانه گیسوی چین دار تو