به وقت تنهایی

د(doctrine ) دکترین: مجموعه ای از باورها و عقایدِ و اصول و راهکارهایی است که نقشی هدایت کننده دارند

در علم حقوق یا بهتر بگوییم در تفاسیر و اجرای قوانین، اساسا قانون اساسی، قانون عادی و غیره مد نظر است و در جاهایی اگر همین منابع اصلی که برشمردیم قانع کننده نباشند یا مجهول باشند آنوقت از عرف و رویه ها و دکترین حقوقی نیز میتوان بهره جست ( به استثنایِ قوانین آنگلاساکسون که رویه ی قضایی و دکترین و نظرات حرف اول را میزنند. شق اول رومی ژرمنی و مدون شده اند)

در شعر شما، واژه ی دکترین،تنزل جایگاه می آورد ( از منظرِ یک شاعرِ حقوقدان) ارجاع داده میشود به اهمیت مباحث دکترین در این علم که بیشتر هم ارجِ نظریات مشورتی اند.
اما خب،همه که حقوقدان نیستند.شعر عمومیست و خالق،به موردِ اشاره اش با این بزرگی و صاحب اندیشه بودن منزلت داده است ( میخواهم افتراقِ نظرِ آحاد را واکاوی نمایم)
شاعر سریع،فرضیه را رو میکند ( دکترین... حد اعلا را در برابرِ فرضیه ای که تنها پایه و اساس یک نظریه است را گوشزد می نماید... در واقع خودش را تنزل میدهد)
یک طباقِ علمی... جالب است.
هکذا... گِل و فرشته
شور و شادی
بهشت و آدم
همه یِ موارد، تضادی گرانبها.
تلمیحی،قابل.
ضمن اینکه گِل را با کسره نیاورده و میتوان با کمی اغماض،گُل دانستش و با شکفتن و بهشت،تناسب و مراعاتِ نظریری بر آن بار نمود.

شور افتاد. یاد آورِ چشم شور و نحسی و بدشگونی و رسوم و باورهایِ ایرانی
نغمه یِ واژگانی،درخور و به کرات و به جا
و یک ضربآهنگِ احساسی:

میانِ
سیلِ
غزلها
مکان
شیدایی

شعری بود که کمتر کاستی داشت



___~~~~~~____~~~~~~__

عیسا