سالگرد عاشقی

بی خبر از همه جا، دل پر از یاد خدا
بخت و اقبال بلند،کفش را کرد به پا

قدم و دست و قلم، همه در تسخیرش
به هدف ها میخورد نوک تیز تیر ها

خواست شیرین بکند لب تلخ روزگار
کام شیرین کرده بود اولین لحن صدا

همه ی احساسش تاخت بر اسب سفید
هرچه تیر در کف داشت همه را کرد رها

ذهنِ درگیرِ دلم خاک کرد هرچه گذشت
چشم بر هم زدم و رفت او از خاطر ما

دل پاکش هر روز ساخت بت ها از من
قاصدک ها روانه می شد همره باد صبا

در عمق خیالات و توهم اسیرم میکرد

نیمه ی گمشده ای بود کنارم ماه ها

 

زادروز عشق نابت میزنم من بوسه ها

بر عشق و دستانِ سخاوتِ توانمندِ خدا