سالار افسانه ها (مرد)

آن سالار قِصه ها
مرد پُر غرور افسانه ها
ساکتُ و درونگرا
او که با سِگِرمه های دَرهَمَش
قلب ها را چه زود می شکست
و البته
خنده ای که هیچوقت
روی چهره ی عبوسش نمی نشست
شایدم
آن گوشه گوشه هایِ خنده اش
زیر هر سبیلِ گُنده اش
جای خوش کرده است
از اینها همه که بُگذریم
ظاهری بودُ و بس
گَر چه ساکت است
جیغ و داد هم نمی کند
ولی
هست صاف و سادهُ
مهربانتر از هر زنی
در خلوت خودش
زیاد هم غصه می خورد
مثل کوه
استوار و محکم است
حامیُ و صبور
تکیه گاه محکمی برای زن
گاه می رسد که عاقبت
جیب های بی پول او
آرزوهای زن را محال می کند
دیر هم نمی شود که زن
جان خود را خلاصُ
مِهر را حلال می کند
اینجاست
که مرد پُر غرور قصه ها
در خلوت خودش
کرده گریه بارها و بارها
او که هرگز
شانس هم
درب خانه اش را نمی زند
باز از اینها که بُگذریم
روز مرد هم که می شود
هدیه اش
یک جورابستُ و بس‌‌
امسال هم که حتی‌‌‌ آن جوراب
دست به دست هم نمی شود
به دستِ انتظارِ او نمی رسد
الغرض!! 
مردها!! همه حامیان بی توقع اند
مردها!! همه فرشته اند