راه ما

گرعــطا می آوری بر مست افــزون خواه ما
ســـاقیا پنهان چــــرا زین دیـده و زین شاه ما
هدیه کن اکسیر جـــان تا نـــگذرد دور شباب
ســــاقی آب حـــــیات ای مـــــاه آبــانـــگاه ما
چون شوی مهمان شبی بر مـــردمان چشم ما
لحظه ای بنگر تو خــود آن یوسف در چاه ما
عـــشق توپــــرورده ایم اندر خـــراب آباد دل
تا شــــــود آبــــاد از آن انــدیــــشه ی آگاه ما
آســــمان می نازد امشب بـر جــمال مـاه خود
غافل است این کهکشان از حُسن روی ماه ما
زان نخستین شب که انــوارش به دار دل فتاد
دامــــن دلــــــبر فتــاد انــــدر یـد کــــــوتاه ما
ای نــظربازان عـــــالم جانب انصـاف و عدل
ای بـــزرگان، راه شـــیری بنــگرید و راه ما 
(مظفر جوینی، مشهد ، 7/ 6 /1399- هشتم محرم 1442)