از زبان علی قلی گفتن

دروداستادبزرگوارم
بسیارعالیییی بود

درود استاد عزیز
سروده زیبا و جالبی است
ایام تسلیت
عزاداری ها قبول
التماس دعای فراوان دارم

موفق باشید

سلام استاد سلیمی بنی
به قول نسل جدید دست سوت جیغ هوورا
خیلی زیبا بود و مهم تر درونمایه شعر که در حد اعلا با روح و روان بازی میکند .شعر یعنی همین تند و تیز چون خنجری که با فولاد ناب ابدیده شده و اماده ی سر بریدن است.
من چند جا فقط چنین شعری خواندم که روحم شعله ور شد و شدم این شعله که هستم در نگاره های استاد فریاد نازنین و اینجا که چشمم روشن شد .
دست مریزاد به این قلم

درود بر شما استاد سلیمی بنی گرانقدرم.

شعر یعنی پینه ی دستان لرزان پدر
شعر یعنی مردمی در کشور خود دربه در
شعر یعنی تاب بی تابی این قلب اسیر
شعر یعنی کل ایران از جهانی بی خبر
شعر یعنی ناله های مادری در کوچه ها
شعر یعنی زخم یعنی درد یعنی چشم تر
شعر یعنی بانگ صد فریاد در بند دلش
شعر یعنی واژه های داغ یعنی این اثر

بداهه ای تقدیم شعر زیبایتان هرچند انقدرها شعله ور نشد که شعرتان بود

سلام بر استاد بزرگوار عالی بودوپرمعنا درود برشما

درود استاد سلیمی عزیز
دمت گرم
خوشحالم از حضور ارزشمندتون

در شعر مپیچ و در فن آن
چون اکذب اوست احسن آن... (نظامی گنجوی)

شاد و تندرست باشید

درود بر شما ادیب بزرگوار 🌹

درود برشما
خیلی تفکربرانگیز بود
دمت گرم

درود بر شما شاعر گرانقدر
احسنت بر طبع والاتان
قلمتان نویسا

راز پیغمبری هر شاعر
شاید از پرتو درون باشد

درود استاد عزیز
چقدر شعر زیبا و دلنشینی بود
زنده باشید بزرگوار
🌹🌹🌹

سلام استاد عزیزم
خوبید
افرین بر شما و شعر زیبایتان

سلام شاعرواستاد بزرگوار
همیشه قلمتان ماندگاردباشد
مانندهمیشه زیباسرودی بود
درود درود درود

سلام
شعری رسا خواندم؛ سپاس.
ظاهراً این سروده خطاب به کسی یا کسانی است یا دربارۀ شعری یا اشعاری. "ظاهراً" را برای آن آوردم که با درنگ، رگه‌هایی جز آن هم در شعر دیده می‌شود و اینها به احتمال گریز و اشاره‌ باشند به سویی دیگر...
به هر حال، به گمان من چنین برهنگیِ کلام ـ جز آن رگه‌ها ـ متناسب با فرهنگ عمومی جامعۀ ما نیست؛ گرنه "چون به خلوت می‌روند" هر کار دیگر می‌کنند... و برداشت منطقی این است که این شعرتان هم بر شالودۀ همین نظر استوار شده است که بکار گرفتن چنان الفاظ و مفاهیم در رسالت شاعر نمی‌گنجد.
و این بیت عالی است:
" راز پیغمبری هر شاعر
شاید از پرتو درون باشد"
البته من مفهوم "شاید" را درخور و سزاوار بودن فرض کردم نه گویا و محتمل است و مانند اینها.
مفهوم کلی بیت پایانی هم ارجمند است ولی "یا"، در آن به گمان من خوش ننشسته است ولی اگر "شاید" در بیت پیشین را به‌معنی گویا و به احتمال و مانند اینها بگیریم، این خوش ننشستن کمرنگ‌تر می‌شود اما هنوز به خوش نشستن نمی‌رسد. و در این صورت اندکی از شکوه بیتِ راز پیغمبری... هم کاسته می‌شود.
این اولین بار است که از قلمتان می‌خوانم؛ بخت‌یار بودم که از سوی فانوس شاعرانگی شما بهره‌مند شدم.
شاعرانگی‌هایتان بی‌گزند