من نیز خدا بودم

️یڪے بود یڪے نبود.

این داستان زندگے ماست
همیشه همین بوده
یڪے بود یڪے نبود

در اذهان شرقے مان نمے گنجد با هم بودن
با هم ساختن براے بودن یڪے ، باید دیگرے نباشد.
هےچ قصه گویے نیست ڪه داستانش این گونه آغاز شود ،
ڪه یڪے بود ، دیگرے هم بود
همه با هم بودند

و ما اسیر این قصه ڪهن ، براے بودن یڪے ، یڪے را نیست مے ڪنیم
از دارایے ، از آبرو ، از هستے
انگار ڪه بودنمان وابسته نبودن دیگریست

هیچ ڪس نمیداند ، جز ما
هیچ ڪس نمے فهمد جز ما
و آن ڪس ڪه نمے داند و نمے فهمد ، ارزشے ندارد ، حتے براے زیستن

و این هنرے است ڪه آن را خوب
آموخته ایم

هنر نبودن دیگری.....


بهرام_محمد_حسینی

درود روژ باش(روز به نکویی)
مانده نباشی.

گفتار بالا دلکش بود گفتم گسیل دارم برایتان

"خدا در باران"


نوشته ای آمده است از آسمان.
قرآن نام دارد.
خدا در بالاست در آسمان است.
من این روزها خدا را در آسمان نمی بینم.
خدا درون گوشی من است،با صدای"عباسِ کمندی".
در موسیقی خداست و موسیقی-خود خداست.


خدا در آسمان نیست
در آکواریومِ ماهی هاست.
امروز محمد حسین و شایان رفتند یک آکواریوم خدا از سنندج آوردند
ماهیِ نوروزی آوردند.
آن ها به مردم خدا می فروشند.

امروز غروب
خدایی مادینه را دیدم،
دختری نو نهال را
که آمده بود ماهیِ خدا
از پسر عمه ام بگیرد.
:"خود°خدایی زیبای من،
خدایِ اضافی چرا می گیری؟!".

دختری را دیدم
که لب به خنده می گشود
و گودی در گونه هایش می افتاد .


در این غروب دلمرده ی بهمن
که آسمان را
ابرِ اندوه پوشانده
و می گریند پریانِ خوشبختی
و ماهی ها در آکواریوم می چرخند و می گردند
و زنی زمینی نیز
با چشمان سیاه و خنده ی لب ها
به مهمانیِ عشق آمده،
پس دیگر من چه از زندگی می خواهم ؟


همیشه دلم ماهی می خواست
و گونه ای که گود می شد از خنده
و چشمی
که به جست و جوی پروانه ی روح باشد.


(فخرالدین ساعدموچشی)