نگاه مست

رهـــا نمی کند مــــــرا ، برق نگاه مست تو
برده مرا به بزم عشق غمزه می پرست تو

تا شده ام اسیر تو ، رسته شدم ز بنـد دل
دل به چــــه کار آیدم گــــر نرود به دست تو

جمله جهان جمال تو، چرخ فلک فــــکار تو
شب که سحـر نمی شود تا نـشود نـوشت تو

ناب تـــر از سبو توئی  چـــارهً هر عدو توئی
جــــز تـــو کــدام عاشقی باز کند کنشت تو

هـــرگل این چمن بود راحت جانفــــزای من
زآن که جمال هـرگل است جملهً سرنوشت تو

تا نرسد بر این دمن گــرد و غـــبار خستگی
عــــطر نسیم می وزد از طرف بهشت تو

ترس من ست شود خزان باد وزد بر این مکان
خواب به دیده چون رود؟ دیده بـود سرشت تو

ایـن دل (طوفانی)من گر نوزد هــر  از گـــهی
خـــــرمگسان نظر کنند روی زمیـن کشت تو