افراغ اندیشه

بسیار بسیار زیباست، به جا و مناسب
با آرزوی سلامت و سعادت روز افزون
برای شما شاعر فرهیخته و اندیشمند

بسیار زیبا و پر معنی است
آموزنده
دستمریزاد

درود فراوان استاد زارع ادیب وارسته وارجمند 🌷
بسیار نغز وزیبا 🌷
در پناه حق 🌷

باعرض سلام
از شعرهای بسیار زیبای شما
لذت بیکرانی بردم
استادبزرگوار وعزیز
هزاران درودتان باد

درود استاد عزیزم
به نکته ی ظریفی اشاره کردید نکته ای که خیلی ها اصلا نمیبینند یا دلشان نمیخواهد ببینند .اینکه همیشه فکر میکنند هر چه خود دارند از باقی مردم کم ارزش تر است فکر میکنند حتما در خانه ی همسایه خبری هست بهتر از اخبار منزل خودشان .به قول شاعر
اب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم
یار در خانه و ما گرد جهان میگردیم

خیلی ها فکر میکنند دنیا پر است از قله های فتح نشده و حتما باید این قله ها به قدوم مبارکشان فتح شود.وقتی به فرزندمان میگوییم بچه های مردم فلانن بهمانن یا بازیگران هالیوودی را به سر همسر نازنین میکوبیم این یعنی قدر داشته هایمان را نمیدانیم.
چطور توقع داریم قدر خودمان را بدانند چطور توقع داریم دستمان نمک داشته باشد وقتی هنوز یاد نگرفتیم سپاس گزارم باشیم.وقتی یاد نگرفتیم چشممون رو از منزل دیگران بیرون بکشیم .این هم نوعی حسادت است .الحسود لایسود.حسود هرگز طعم ارامش را نخواهد چشید.
خیلی زیبا گفتید گاهی دور شدن از زندگی باعث میشود عاشق شویم .عاشق زمین .همسر .فرزند .مردم.شاید باید چشمهایمان را ببندیم و فکر کنیم نیستیم شاید باید کمی به رفتن فکر کنیم به از دست دادن تا عاشقانه نگاه کنیم حتی به کوچکترین اجزای زندگی مان.

سپاس ازین شعر کوتاه و پر بار و متن پر محتوا

درودها بر شما
بسیار زیبا بود و خواندنی
احسنت و آفرین بر این تراوشات ذهنی نابتان

سلام واحترام
درود برشما
بسیار پر عالی و پر از حرف
رد قلمتان نویسا
🌹🌹

درود بر شما
که شیرین گفتید

بسیار عالی و بسیار ممنون بابت یادآوری بایدی قشنگ در زندگی و افکارمون

🙏🌹🌹🌹

درود استاد زارع عزیز

لذت بردم از دغدغه هایی که با رنگ و بوی انسانیت در آوای اندیشه ی سبزتان جاریست
جملاتی را نگاشتید که جای خالی آنها در رسالتِ مان بسیار زیاد حس میشود
چشمه ی با صفای اندیشه تان هماره جوشان

سلام و درود بر استاد بزرگوارم
بسیار بسیار عالی و مفید
دستمریزاد
ای کاش همیشه قدر داشته هایمان را بدانیم
و بخاطر همه داشته هایمان سپاسگزار باشیم
وفراموش نکنیم که
سلامتي بزرگ‌ترين نعمت خداوند است
كه در اختيار انسان قرار داده شده است
، ولي به قول معروف: «قدر عافيت كسي داند
كه به مصيبتي دچار شود».
سلامتي تاجي است كه روي سر آدم‌هاي سالم گذاشته شده است و فقط افراد مريض آن را مي‌بينند.
نعمت سلامتي از هزاران چيز كه ممكن است حسرت داشتن آنها را در دل داشته باشيم
با ارزش‌تر و گران‌بهاتر است.

خدايا! نعمت عافيت مبدا همه نيازهاست
و عاقبت به خيري مقصد همه نيازهاست؛
بين اين مبدا تا آن مقصد والاترين نيازها دل‌خوش است،
به بزرگي‌ات سوگند آنرا به دوستان ما عطا فرما

درود استاد عزیز
چقدر زیبا اشتراک نظر داریم
تقدیم به اندیشۀ ناب شما

دلدار ما در خانه دارد آب را
لیکن پسندد غوطه درگرداب را
جامی شراب ناب در بَر دارد و
دنبال قطره می رود هر باب را
گویی ندارد ساغرم سکرآوری
کز دیگران خواهد شراب ناب را
خَمّارم و در مَی فروشی خبره ام
نوشم زجام خویش شیخ وشاب را
صهبای ما ، امّا ندارد بهره ای
از ذوق مستی دلبر بی تاب را...
ی.ع.آصف

زیبا و پُر معنا
لایک شد شعرتون👍🌹

سلام بر پسر عزیزم استاد زارع عزیز
درودخدا برشما عزیزم الهی همیشه زنده وسلامت باشی
سایه خداوند برسرت ان شاءالله احسنت خانه ات آباد
بسیار بسیار عالی بود وآموزنده وپربار مرحبا الهی شاد وسربلند باشید باخانواده آمین

زنده باد زندگی🌾🌿🌾🌿🌾🌿☘🌾🍀🌾

سلام استاد عزیزم
صفا آوردین استاد
پوزش از تاخیر
ارادتمندم
زبون وصف اثر فاخرتون رو ندارم میدانید که ....
ممنون که هستید🌹🌹🌹🌹

درود
کوتاه زیبایی بود
برقرار باشید 🌹 🌹

سلام
عزیز
کلامی که
عطر آدمیت دارد
همین است

درودها استاد

عالی تر از ماه
ماهتر از عالی



چقدر کتاب کیمیاگر بی نظیره
چقدر اشعار مولانا درش نمود پیدا کرده

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم
ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

ما از آن‌جا و از این‌جا نیستیم
ما ز بی‌جاییم و بی‌جا می‌رویم

کشتی نوحیم در طوفان روح
لاجرم بی‌دست و بی‌پا می‌رویم

#مولانا

درود و سپاس بزرگوار دستمریزاد عزیز

زیبا فاخر دیدمتان

با مهرو ارادت

سلام و درود جناب زارع بزرگوار و شفیق که همیشه نظرتون بذر چهار فصل لطف زیر اشعار خاک شده بنده و امثال بنده می کارید .
تخلص فریاد زیاد دیدم ولی فریاد مخلص و فروتن ندیده بودم
.شما انقدر مهر دارید که هنجره دلش نمیاد شما رو بزنه ،من نقاشم می دونم کشیدنی هم نیستید .باید دید و رشک برد که بدون تنبیه متنبه می کنید .
باور کنید اصلا راحت نبود که غش نظرم و به شعر ناب بیارم ولی عقل کوتاه من به احترام بزرگواری شما قیام کرد لاجرم دماغم (با کسره)رو گرفتم و لاجرعه سر کشیدم جام نمی دونم دوا هست یا شوکران .نفرین هست یا آفرین ولی باکم نیست که قدم نظرم هر چه هست در یمن لطفتون ایمنه .
این که جان کلام شعراتون رو میگیرم معلوم نیست .ولی از نظر و اندیشتون جان میگیریم .
به شکرانه تمام نظرهای زیبایی که زیر همه شعرهافارغ از سابقه شاعرشون گذاشتید .

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد
وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
درود جناب زارع ، در تکمیل فرمایشات حضرت عالی باید عرض کنم که گاهی باید در اعماق وجود خود جستجو کرد
خیلی از پاسخ ها درور نیست باید دقیق تر دید

درود جناب زارع و درود ویژه بابت این اندیشه والا وانسانیتی که در اشعار شما موج میزنه.. واقعا زیبا و شایسته وبجا قلم زدید. ریشه بسیاری از محرومیت های آدم شاید همین بیجا و بی جهت حرص داشتن وحریص بودنه. همیشه دنبال بهترین هاست ولی هیچ چیزی رو هم معمولا بهترین نمیدونه چون وقتی به بهترین خواسته اش هم برسه بعد از مدتی براش کم و بی ارزش میشه... متاسفانه یاد نگرفتیم از داشته ها و نعمت هایی که خداوند به ما عطا کرده لذت ببریم و شاکر باشیم

درود بر انسانیت شما

سلام و عرض ادب
عالی بود درود بر شما و اندیشه نابتان

درودهاا استاد گرامی
بسیار زیبا و عالی
قلمتان رقصان و نویسا
🌹🌺🌹🌺🌹🌺🌹

درود براستاد زارع وقلم همیشه نابش
بسیار ارزشمند وزیباست
مانا باشید وشادکام

درود بیکران
عالی بود. سپاس

دروداستادبزرگوار
آدمادرآینه ی باطن خودشون جهان ومردم رومی بینندوتوصیفشون می کنند
زندگی آدماسخته درمیانه راه مشکلاتی پیش میاد که بزرگترین ناجی خداست درشرایط سخت وبحرانی هرکه صلاح زندگی خودش رو بهترمی دونه وتصمیمی که گرفته مطمئنا تواون شرایط عاقلانه ترین تصمیم بوده وهرکسی برای خودش شخصیتی داره
چه متن ونقد های زیبا ودرست وپربارو سنجیده واثرگذاری دراین متن ونوشته هاتون هست چه حس زیبا وآرامبخشی دراین نوشته هست اجرتون باخداخداحفظتون کنه به خاطر این خصلت دوری ازجنجال ها معرفتتون خوبی هاتون وشعرهاتون وحس های زیباودانه های لبخندی که آفریدیدمیگیم ان شاءالله خدامزدش رو بدهد ان شاءالله خدامزدتون روبدهد
معمولا آدما وقتی مسن میشند به کشاورزی و پرورش گیاه رومیارند خوش قلب تر میشند
به خاطررفتارحسنه شماست که شاعران درسایت فعالندوخوشحال ودلگرمندان شاءالله اجرتون ومزدتان راخدابدهد
یاد دلگویه ودرد دلی افتادم که خیلی خیلی وقت پیش (دوسه سال پیش) اززبان دختری شنیدم وبه صورت شعرقافیه دارنوشتم که اینجامی نویسمش:


دخترک تنها میان ازدحام جاده هاایستاده بود
فکرورویایش رسیدن برفرازجاده بود
درمیان راه پسری داناباخداهم آشنا
دخترک رادیدوگفت سخن ازمهروصفا
دخترک خوشش آمدازشیوه ی عیاری آن شاه پسر
دل سپردوشیفته اش شد نه برای ماشدن باآن پسر
باخودش گفت وجودش همه مردانگی ومهروصفاست
چه کنم ره ومقصدماازهم جداست
شاید لطف خدا چنین شده است کارساز
تاکمکم کندو قسمتی ازمسیررابامن شوددمساز
اومی رود سمت زندگی اش شادمان وسرافراز
من هم می رسم به فرازجاده ومی شوم بی نیاز
دخترک چیزی نگفت ازارتباط وبستروبی عفتی
آن جوان امادرسته قورت دادیکرنگی ومردانگی
زد به دختراتهام ناپاکی وناراستی
کرداورانصیحت که بروهرزه ی خیابانی
دخترک چیزی نگفت اما درونش آمداین هشدار
که پسرپیروزمیدان است باندای وجدانش می کنداوچکار
(ادای آدمای جنتلمن رو نمیشه درآورد)


به قول شاهزاده خانوم شبتون شیک