راهِ قبرستان

اولین دلبرِ دلبرده ازین مرد... سلام
گرمیِ کوچه‌ی باران زده‌ی سرد... سلام
.
آمدم باز برایت بنویسم ، بروم 
چند بیتی به هوایت بنویسم ، بروم
.
آمدم شعر شوم تا تو فقط گوش شوی 
باز بشنو که محال است فراموش شوی 
.
تو که تا آمدی از چاله نجاتم دادی
پس چرا در هوس چاه شدن افتادی؟
.
رفتی و شعر ، به دور از تو مرا خواهد کشت
من که میدانم عبور از تو مرا خواهد کشت
.
رفتی و گوش به افسانه‌ی مردم دادی
تو به این شاعرِ آدم شده گندم دادی
.
مَردم از حال خرابم به تو چیزی گفتند؟
بحثِ من شد ، به تو جز خنده‌ی ریزی گفتند؟ 
.
به تو از وسعت دلسوختگی ها گفتند؟ 
من بدون تو شکستم ، به تو این را گفتند؟؟؟ 
.
زیر خاکستر لبهای تو آتش بودم
دردم‌ این‌ بود ؛ عزادار سیاوش بودم
.
خواستم تشنه اگر میشدم آبم بدهی
نه که با رفتنت اینگونه عذابم بدهی
.
تو بر آن عهد که یک روز نوشتی هستی؟ 
من که اصلا به جهنم...تو بهشتی هستی؟ 
.
نکند فکر کنی دوریِ تو آسان است
عشق ، نزدیکترین راه به قبرستان است
.
مدتی هست که یک خنده ندیدم از تو
مدتی هست صدایی نشنیدم از تو
.
مدتی هست که از حالِ بَدم بیخبری
چه کسی یاد تو دادست فقط دل ببری؟
.
گرچه از قِصه‌ی پر غُصه سرودن سیرم
ولی از رفتن تو تا به ابد دلگیرم
.
بی تو بیچاره ترین شاعر شهرم... برگرد! 
ای ز من دورترین دلبرِ محرم... برگرد! 
.
منتظر مانده نگاهم که تو برگردی باز
همچنان چشم به راهم که تو برگردی باز
.
کاش میشد که زمان را به عقب برگرداند
آنکه رفته‌ست ، همان را به عقب برگرداند
.
کاش میشد که سخن را سرِ لب برگرداند 
ماه را باز به تاریکیِ شب برگرداند
.
کاش میشد که تو باشی و نباشد دردی
از همان راه که رفتی به عقب برگردی
.
کاش بعد از تو جهان اینهمه دلگیر نبود
همّتم کاش به دور از تو زمین‌گیر نبود
.
هرچه گفتم ز غمِ تو ، باز هم هست هنوز
یادگاریِ تو در جیب کُتم هست هنوز
.
بیش از این ، حرف ، روا نیست... باید بروم
در دلِ سنگِ تو جا نیست... باید بروم
.
"از سر کوی تو با دیده‌ی تر خواهم رفت
چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت"
.
ای که تا روزِ ابد قهر... خداحافظِ تو
ای سفر کرده ازین شهر... خداحافظِ تو