حرمت روز

روزهایی است که در گوشه ای خفته ام
می روند ، می گذرند و مرا دیده اند
روزها حرمت خود شکسته اند
خیال سال بودن در هوایشان گشته
زجر می دهند و شکنجه عاشق را
پس اشرفیت انسان کجاست ای خدای من
سال ها مدتهاست که جا مانده اند
دگر گذر خود را حس نمی کنند
انسان ها که دگر به فکر نیستند
می کشند و میخورند و گناه می کنند
لااقل شما به فکر ما باشید در این جهان
که دگر فرصتی برای تغییر نمانده است