کجایی...

درود بانو به زیبایی پرنده ی خیال به پرواز درامده و مخاطب را به اعماق تنهایی
می کشاند نبودن کسی که هست و خیره می شود در نگاهت واژه ها به درستی ایفای نقش کرده و در خدمت ساختار شعر قرار گرفته اند در مطلع شاعر به دنبال گم شده می گردد و در آخر نیز به سوال اول می رسد کجایی ؟ اول و آخر یکی
در محیط دایره بیهوده دنبال که می گردی .. شاعر با فرم سپید به خوبی آشناست و از نظر ساخت گرایانه شعر بی نقص است و محتوا نیز به خوبی پرورش یافته است فضاساز ی گاهی حسی غیر طبیعی بوده و گاهی نیز شاملویی و این ترکیب فضاسازی بر زیبایی شعر افزوده است ارتباط عمودی به خوبی رعایت شده است .
اگر بخواهیم تعریف شمیسا را از سپید بیان کنیم
شعر سپيد هر چند آهنگين است، اما وزن عروضي ندارد و جاي قافیه ها در آن مشـخص نیست
و چونان سروده شما که تمام این خصوصیات را داراست و این تکرار تو
چقدر زیبا و به جاست و بر استحکام این بنا افزوده است.
زیبا شعری خواندم قلمتان هماره نویسا.