در آسمان چشم تو پرواز می باید مرا

در آسمان چشم تو پرواز می باید مرا
همچون قناری صد نفس آواز می باید مرا

رقصان میان شاخه بید ترنم خواه تو
هم نغمه شوری شدن با ساز می باید مرا

با یک نظر بگشوده ای در جان من فصلی دگر
با مبدا دیدار تو ، آغاز می باید مرا

آزادم از قید جهان، چون ره زدم بر وصل تو
پیمودن هفت آسمان ، چون باز می باید مرا

با تاب گیسویت زدی بر طبل بیتابی من
زخمی شدن بی رحمتی زان ناز می باید مرا

آن شیوه پنهان تو را، حدی است بر پندار من
پنهان بگو ، پیدا شدن زان راز می باید مرا

رسمش عیان کن در برم، ای حافظ جان و تنم
دیگر توانم طاق شد، شیراز می باید مرا