دل نوشته

بوی غربت میدهم وقتی که یارم نیستی

اوج رخوت میشوم وقتی کنارم نیستی

درد حاصل میشود در انتهای شهر دل

کوچه غمگین میشود وقتی بهارم نیستی

ذهن درگیرو دگر   تابی  نمانده دلبرا

ازچه در این بی کسی  صبرو قرارم نیستی

هر چه در پیمانه دل  خون شداز زهر فراق

در فراغ ای بهترین  تو همجوارم  نیستی

صبح پنهان شد ولی شب راکب وهم خیال

در هوای این پیاده    هم سوارم نیستی

دیگ دل جوشید اما  عمر ما پایان گرفت

ایستگاه آخرین شد    هم قطارم نیستی

در میان واژه ها   دل بیشتر آتش گرفت

سوز دل گشتی چرا   غیر از شرارم نیستی