شنبه ۱۷ خرداد
اشعار دفتر شعرِ دلتنگی های من شاعر احمد البرز
|
|
|
|
بر باد میتوان داد
خاکستر شما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار جیر جیرکها هم زندگی کنند
اگر چه به قیمت
از دست رفتن سکوت دشت
البرز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه سری دارند این میخ ها
هر چه ، به سرشان می زنند
صداشان در نمی اید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر از حوالی باران شنیده ای ؟
درد های نیمه سوخته باغ را
رنگ زرد و زمین بدوش می کشند
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد باران یاد بابا یاد دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس که به تو دل دهد آرام نگیرد
سیمرغ شود در قفسی بام نگیرد
آتش که تو باشی همه کاشانه ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك شاخه كه سبز بود ، بدست تبر افتاد
تا قاصدك از راه نيامد ، خبر افتاد
گفتند خدا منتظر معجز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هجرت
تو رفتي و پس از آن كشتم احساس بهاران را
نديدي بعد تو بن بست كردند اين خيابان را
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل مثنوي
ما از حوالي ِ گل هايِ ِ پرپريم
يك قطره ايم ولي گلاب ِ قمصريم
هر سال زنده ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كهنه شد احوالِِِِِِ ما اين حال را َتفسير نيست
اين شغال بيشه را هرگز مجالٍ شير نيست
رنگ بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كار اين آينه از زنگار گذشته است
نگاه كن بعد از صداي سنگ
خرده جيوه هايي به زير پايت جيغ ميكش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خيال عطر او، در كوچه چون ياسم رفيق
از همين بوي خوش است ،لبريز احساسم رفيق
دوستي دارم ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگل زرد
پاييز مي خواهي چكار، وقتي بهار از ياد رفت
يك شاخه گل پژمرد و گفت ، اي داد يار از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنان که نشان ماه دارند
همواره به سینه راه دارند
در حادثه ها بسی شکستند
مشکن دلشان گناه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه میخواهی چکار، وقتی سَرت را باد برد
دل نمی اید بکار،چون دلبرت را باد برد
زیر طوفان شا
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
آرمین اسدزاد (الف)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنا د
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
غلامرضا مهدوی (مهدوی) 
عارف افشاری (جاوید الف) 
