بخت و سرگذشتم

دلم گرفته امشب،از بخت و سرگذشتم
من و ستاره و ماه،با روح و تن خستم
 
هر بار گویم از عشق،قلم نمی نویسد
خون شد سیاهی او،از غم و سرنوشتم
 
به عمر فنا رفته،تو نکن نظاره ای عشق
که اجل نشسته با من،سر کفن نوشتم
 
سرخ گشت سفیدی او،از شرم عطش من
چه بنوشم آخر امشب،ساغر و جام بشکستم
 
کندم گور خود را،در آن آبی دیدم
آن آب اشک من بود،که با عشقت سرشتم
 
جلیل میاحی